STRADA

Vandaag de grote dag waar ik al lang naar uitgekeken heb: het ophalen van mijn nieuwe velomobiel. Op de valreep niet gekozen voor een Quest maar geswitched naar een nieuwe velomobiel: de strada. Vrijwel identiek aan de Quest, alleen wat korter. Een stompere staart dus. En open wielkasten waar lekkere dikke banden onder kunnen.
Om 8 uur vanochtend vertokken met Astrid en Herman, mijn velomobiel-vrienden. Herman moest zijn gerepareerde Quest ophalen, Astrid was zo aardig om ons met de auto te brengen en zo konden Herman en ik samen naar de Betuwe terugfietsen.




Rond 9.15 kwamen we aan bij Velomobiel.nl. Het was er rustig (gelukkig). Mijn strada stond direct goed afgesteld wat betreft afstand trap-as. Geen gekke dingen tijdens de proefrit, dus na het monteren van het Versatile-dakje konden we direct weg. Ik ben natuurlijk een Quest gewend, maar de Strada voelde direct vertrouwd. Alleen was het even zoeken naar alle knopjes. Vooral het knipperlicht...dat zat toch altijd bij mijn linkerduim ? Nee dus, middelvingerwerk deze keer, ook voor de claxon. Na 15 km begon ik te beseffen dat ik echt een heerlijke fiets heb gekocht: hij trekt lekker licht op, korte draaicirkel dus ik kan ineens alle bochten in één keer nemen en comfortabele dikke perfect moirees. We hadden onderweg 2 buien die ongeveer allebei 90 minuten duurde. Mooi excuus om direct het dakje te gebruiken:








Er is een discussie gaande op de ligfietsdiscussielijst over dakjes of paraplu's. Ik ben nu weer overtuigd: het dakje werkt geweldig goed. Zelfs zonder schuimkap krijg ik vrijwel geen regen op mijn bril. Voor mij is dit dakje echt een must.
Na een mooie tocht en 101 km op de teller nam ik in Buurmalsen afscheid van Herman. Er zullen vast nog flink wat tochten samen volgen. Thuis in Tricht smaakte de Grimbergen dubbel prima. Proost, op de Strada!