2 maal Dronten

Afgelopen 2 weken stonden vooral in het teken van mijn knieen. Wat betreft het fietsen dan.

Zaterdag 2 weken terug ben ik met Herman de Ridder, mijn trouwe velomobielmaatje, naar Dronten gefietst. Eigenlijk voor niet veel bijzonders: een paar nieuwe bandjes en de speling van het stuur nakijken. O ja, nog een reden: ik wilde de Quest XS even proberen. Ik zit op de kritische lengte, 1.80 m , en misschien zou het wat voor me zijn. Ik gleed er eigenlijk makkelijk in, maar stootte al snel met mijn knie tegen de carrosserie. Mm...daar heb ik met mijn strada nooit last van. Tijdens het fietsen stootte ik overal tegenaan met mijn schoenen, ik zat erg hoog (niet aerodynamisch) en kwam al snel tot de beslissing da di um nie ga worre (kijk, ik kom wel uit de betuwe hé) . Dat geknoei met gesloten wielkasten heb ik ook geen zin in, evenals de aanschaf van een nieuwe racekap (instapgat kleiner). Niet doen dus. Eva liet een paar mooie elleboogsteunen zien die ze in mijn Strada heeft geplakt. Perfect hoor. Ik kan nu al niet meer zonder. Om een uur of 1 weer vertrokken maar na 5 km voelde ik mijn knieen al. Vooral de gestootte linkerknie. In Zeewolde ben ik gestopt. Ik kom mijn knie niet meer ronddraaien, of ik nu kracht zette of niet. Met 15 km per uur verder gefietst tot Amersfoort. Daar is Herman op mijn verzoek verder gereden naar huis. Ik heb lang gepauzeerd en ben tergend langzaam naar huis gereden. Je moet wel heel boedhistisch zijn om lachend schoolkinderen voorbij te laten gaan, but I tried. Rond 8 uur (7 uur over 100 km !!! ) kwam ik eindelijk thuis.

Ruim een week later, woensdag 7 december om precies te zijn, waren mijn knieen weer prima in orde en ben ik weer naar Dronten gereden. Om 6 uur weg in donker. Het zou gaan stormen, hagelen en onweren maar ik heb er om gelachen; ik heb immers een velomobielkap! Wat een ideaal ding is dat toch. Wim en Jan, nogmaals dank ! Rond half 11 kwam ik weer in Dronten aan en werd mijn strada onder handen genomen: korte 155 mm cranks er in, trapas 1,5 cm naar voren en klaar. Half 12 kon ik weer vertrekken en het zou spannend worden want ik had windkracht 5 a 6 tegen. Gelukkig had ik geen centje pijn meer in de knieen dankzij de korte cranks. Ik schakel nu meer heupspieren in want ik had na afloop ongelofelijke pijn in mijn kont. Alles beter dan pijn in mijn knie. Ik ben weer 400 km verder en maak met veel plezier mijn rondjes in de betuwe. Helaas geen oliebollentocht dit jaar. Precies die dag komt onze vriend Ruud uit Canada op bezoek...dat wordt dus niks.