Superbloesemrit, maar...

....Herman de Ridder is in z'n carbon Quest niet meer bij te houden. Door mij niet tenminste. Om half 10 vanochtend weggereden. Omdat ik om 1 uur thuis moet zijn mag er flink doorgereden worden. We besluiten een rondje met van alles wat te rijden; Lekdijk, Heuvelrug en een stuk Betuwe. De wind is oost dus richting Kesteren rijden we er tegen in. Als voorrijder probeer ik flink tempo te maken door rond de 38 te blijven rijden. Voorbij Buren suist Herman me met 47 voorbij. Even het gas er op vind ik altijd wel leuk dus ik klamp even aan en ga vervolgens toch weer hoog in de 30 rijden. We moeten immers nog een stuk vandaag. Na Kesteren pakken we de brug over de Lek en komen we in het mekka van de wielrenners; de heuvelrug. Op het terras van het café in Rhenen is het al goed druk met racers die vrijwel allemaal koffie met appelgebak nemen. Hét fietsvoer. Zo wij ook. We hebben weer belangstelling genoeg. Alle vragen moeten weer beantwoord worden (jaaaa, we moeten wel zelf trappen en we gaan hard etc). Tijdens de koffie vraagt Herman zich af waarom ik niet gewoon rond de 47 kon blijven fietsen, windje tegen. Dat is vragen om revanche. We gaan ons daarna begeven in het hol van de leeuw: de defensieweg en het gebied rond de Amerongse berg. Klimmen dus. Niet de specialiteit van onze fietsjes, maar we halen toch nog aardig wat wielrenners in. In Amerongen pak ik de rotonde driekwart en we rijden de Lekdijk op. Nu met wind mee is de 47 makkelijk te bereiken en vrijwel de hele dijk tot Wijk bij Duurstede weet ik die snelheid vast te houden. Als hij me dan toch nog met 53 voorbij scheurt roep ik : is het zo wel goed ? In Beusichem heb ik nog een korte discussie met een automobilist op de pont. Vlak voor de afslag naar de pont kijk ik in mijn spiegel, zie een achteropkomende auto die nog vrij ver weg is. Ik steek mijn hand uit, knipperlicht aan en ga links voorsorteren. Duidelijker kan ik niet zijn. 5 meter verder is de afslag en hij moet ook de pont op maar is woest omdat hij achter mij moets blijven. Vervolgens passeren we als fietsers ook nog eens een hele file auto's en zijn als één van de eersten op de pont en staan netjes in het fietsvak geparkeerd. Als de automobilist de pont op rijdt is hij woest; onze fietsen zijn levensgevaarlijk en we moeten niet denken dat de hele wereld van ons is. Ik stel hem slechts één vraag: wat deed ik fout ? Daar weet hij eigenlijk niks zinnigs op te zeggen en ik laat het verder zo. Na de pont een lekker koud pilsje en door de bloeiende Betuwe naar huis. Mooie rit !

Strada in zomertooi

Vandaag de strada ontdaan van dekje en alle toebehoren die te maken hebben met een versatile-dakje. Dit dak heb ik met de komst van de racekap niet meer nodig en verkocht. Dus de oogjes voor op de body zijn vervangen door een paar kleine rode knopjes en het zwarte klitteband op de tunnel is verdwenen. Ook maar weer eens geknutseld aan een nieuw windschermpje. Ze worden steeds beter vind ik. Deze staat voor het gat en is mooi aerodynamisch schuin. Voor de komende dagen wordt warm zonnig weer voorspeld; ik ben er klaar voor.

Schitterend weekend Schoorl

Op vrijdag 25 maart wil ik vroeg weg, wat maar moeilijk lukt. Er moet nog van alles geregeld worden, nog een beetje werk maar om half 11 kan ik vertrekken. Er stond een Noord-Westen bries. Niet echt hinderlijk. Er zijn verschillende wegen die naar Schoorl leiden maar deze keer koos ik voor een nieuwe aanpak. De fietsersbond routeplanner had een mooie weg verzonnen naar Wilnis. Het eerste stuk snapte ik wel. Maar in Nieuwegein had ik verwacht aan te kunnen sluiten op het fietspad langs het A'dam-Rijnkanaal, maar niks ..ik werd door een nieuwe wijk genaamd Leidsche Rijn geloodsd; waardeloos dus! Geef mij maar het kanaal, net zoals tijdens de oliebollentocht 2010. Via een nieuw fietspad in Terweijde, wat nog maar nét klaar was zo te zien, kwam ik in Wilnis. Via Wilnis naar Nes aan de Amstel, waar ik de Amstel overstak met een heel klein pontje. Dat ging zeer gemoedelijk. Daarna via oud Bovenkerk naar Schiphol. De ringvaart kon ik niet via de brug oversteken, dus ik moest,weer, gebruik maken van een pont. De pont over het Noordzeekanaal had ik snel bereikt en ik besloot via Heiloo naar Bergen te fietsen. Door Heiloo viel wat tegen. Veel scholieren die breeduit fietsen en pas na 5 claxons aan de kant gaan. Alkmaar viel deze keer mee; een mooi fietspad door een bosrijkgebied met fietstunnels leidde mij verrassend snel naar Bergen. Precies om half 5 kwam ik bij het huisje aan. Mooie, niet vermoeiende reis. 135 km's stonden er op de teller. Na een kop koffie en een douche boodschappen gedaan en een lekkere pastamaaltijd bereidt. * Zaterdag 26 maart kwam mijn familie naar het huisje om het huisje op te knappen. Bomen planten, verven, lampen vernieuwen , veel koffie drinken, schoonmaken en ga zo maar door. Het huisje zag er om 5 uur weer spic en span uit! Na de traditionele Chinese afheelmaaltijd viel ik om half 10 al doodmoe in slaap. * Zondag, 27 maart had ik om 11 uur afgesproken met Kees van Hatten en zijn kornuiten om een tochtje te rijden door Noord Holland. Totaal 7 velomobielen, dat geeft een mooi lint door de duinen. We rijden eerst Bergen door en gaan even richting Castricum. Een bekende weg voor mij, zo rijd ik vaak terug naar huis. Maar Kees slaat een voor mij onbekend pad naar rechts in. Het pad gaat de duinen in en je hebt er een toegangspas voor nodig. Geen probleem: Kees heeft als machinist van de trein zo'n pas op zak. Het landschap is prachtig. Nog weinig begroeiing, het lijkt wel een maanlandschap. Af en toe pittige klimmetjes en heerlijk snelle afdalingen. Het tempo ligt best hoog valt me op, heel anders dan bij andere groepsritjes. Steeds rond de 34 per uur, een prima snelheid. In Bergen aan Zee is het druk. We rijden een éénrichtingsweg in tegengestelde richting in waardoor we steeds aan de kant moeten voor auto's. Gelukkig duiken we snel de duinen weer in richting Schoorl aan zee en uiteindelijk weer Schoorl. Kees steekt zijn arm omhoog bij een koffie-tent en 5 minuten later zitten we aan de koffie met appelgebak.De lucht is kraakhelder en de zon is fel; prima weer dus. Het tweede deel van de tocht rijden we richting Schagen. In Schoorldam moeten we even wachten en Wim vraagt of ik de racekap wil testen. Natuurlijk wil ik dat. Zelf reed ik al steeds met een scherm op mijn ventilatiekap. Na één kilometer rijden wist ik al genoeg: deze kap is perfect. Ik voelde continu een stroom lucht langs mijn gezicht, de zon werd door het dakje tegengehouden en bij tegenwind reed ik heel makkelijk 35. Op een dijk toch maar even kijken wat er gebeurd als ik echt gas geef. Ik zat zo op de 48 (nog steeds met tegenwind) maar kon niet verder versnellen omdat de dijk erg scherpe bochten had. Aan het eind van de dijk weer gewacht op de rest en verder richting Schagen, Niedorp en toen ik een bord Bergen zag staan heb ik afscheid genomen van de groep. René wist een snelle route naar Bergen en gaf flink gas. We reden steeds rond de 50 maar moesten helaas vaak stoppen voor verkeerslichten. Om half 3 weer terug in Schoorl. Mannen...bedankt voor een hele mooie rit. 's Avonds naar Sint Maarten (of eigenlijk: het Rijpje) om daar lekker te borrelen en te koken bij vrienden. Zo langzamerhand begin ik best zin te krijgen om eens te kijken naar een huis in deze omgeving, maar of ik vrouw en kinderen mee krijg.....da's maar de vraag. De lucht is hier erg schoon en het aantal zonuren is relatief hoog. Marian wil mijn Strada wel eens proberen en dat levert een grappige foto op (als je let op de voeten) *Maandag helaas weer naar huis. Ik word wakker met een doffe hoofdpijn. Toch iets te veel gedronken gisteren en de combi met een anti-histamine-pil (voor mijn allergie) werkt nooit lekker uit. Gelukkig heb ik wind mee en op mijn gemak blijf ik boven de 30 rijden. Zonder gekke dingen bereik ik om half 5 Tricht weer. Het was een heerlijk weekend en mijn teller staat weer 350 km verder !

Gelukt: 60 per uur

Gisteren is het eindelijk gelukt: 60 per uur op een vlakke weg. Gewoon tijdens een alledaags boodschappenritje naar Tiel. Banden niet extra opgepompt, spijkerbroek aan en op het fietspad langs de Betuwelijn met een oostelijk briesje in de rug zat ik al snel op de 50. Gelukkig pakte de strada de laatste versnelling en kon ik net de 60 aantikken. Leuk, weer een mijlpaal bereikt !

nieuwtjes

De afgelopen weken heb ik steeds korte tochten gereden. Elke dag wel even in de Strada (het blijft een verslaving) maar geen grote tochten. De GoCycles houden het buitengewoon prima. Niet lek te krijgen en ongekend comfort. Er was iemand die me er tijdens de laatste oliebollentocht op aan sprak: vering haal je uit de vering en niet uit de banden. Nou...vergeet het maar. Eens met Gocycle op de voorwielen gereden en je bent verkocht. Ik reed altijd met een reservewiel in mijn bagageruimte maar daar ben ik nu mee gestopt. De Gocycle voorband valt zeer ruim om de velg en is zonder bandenlichters te monteren. Bij een lekke band zet ik nu een steuntje onder de wielkast. Het wiel kan dan vrij ronddraaien. Vanaf nu heb ik alleen nog binnenbanden met een Frans ventiel (SV 7). 1 Binnenband heb ik al licht opgepompt (met Racing sealant erin) in mijn strada. De oude wip ik er uit en de verse leg ik er in no time om en ik monteer de Gocycle snel met mijn handen. Oppompen...klaar ! Scheelt toch weer een kilo ;-)

Verder heb ik besloten om, mits hij mooi past, een racekap bij Wim Schermer te bestellen. De kap ziet er wel érg gelikt uit en is een mooie aanvulling op de schermpjes die ik al heb. Binnenkort ga ik een "proefpassing" doen bij Wim. De aerobult van de strada is wat breder dan van de Quest. Misschien dat hij niet past, we zullen zien.

De eerste grote tocht is 25 maart naar Schoorl. We gaan daar op zaterdag weer aan het familie-vakantiehuisje werken. Waarschijnlijk vertrek ik maandag weer naar Tricht.

Retourtje Linschoten met windkracht 7

Vandaag windkracht 6 a 7. Ik heb al lang gemerkt dat ik met mijn strada vrijwel geen last van wind heb. Goed tegensturen bij onverwachte windstoten, dan komt alles goed. Gisteravond heb ik mijn oude windscherm vervangen voor een nieuwe. Ik heb nog 1 mm dik lexan op zolder liggen en ik ben benieuwd of ik hiermee kan werken. Mijn oude scherm was iets te steil van voren, niet aerodynamisch genoeg. Het knippen gaat prima en ik ben tevreden over het resultaat:



Het scherm is ook wat smaller, lijkt me ook iets aerodynamischer:



Om half 11 ga ik op pad. Ik verbaas me de hele weg over mijn snelheid. Zijn het mijn banden, mijn nieuwe carbon Time schoenen of het nieuwe scherm. Geen idee, maar windkr 7 tegen en boven de 30 blijven heb ik nog niet meegemaakt. Overigens, met gemak, ik hou me in want ik moet terug. Naar Linschoten alles wind tegen en toch binnen 1,5 uur raffel ik de 42 km af. Na de gebruikelijke heerlijke gevulde koek en 2 cappuccini en een gezellig kletspraatje ga ik om 1 uur weer terug. Complimenten voor mijn moedertje trouwens. Bijna 90, maar ze doet alles nog zelfstandig en zit elke dag 20 minuten op de hometrainer. Dus...blijf fietsen is ons advies.
De terugweg zeil ik naar huis. Er zijn stukken dat ik niet hoef te trappen en dik 35 blijf rijden. Mij best, Adele in mijn hoofdtelefoon en genieten. Om half 3 weer thuis . Op tijd om Twente gelijk te zien spelen tegen Utrecht. Geweldig, PSV verliest thuis en Ajax wint. Mijn sportweekend kan niet meer stuk !

Carbon Quest en Furious Fred

Veer Beusichem met dubbel en trippel



De nieuwe Carbon Quest van Herman:







Herman krijgt vandaag zijn nieuwe quest. Omdat ik tot 1 uur moet werken besluit ik om hem tegemoet te rijden. Om 11 uur krijg ik al een sms dat Herman vertrokken is uit Dronten. Pal tegen de zuidwestenwind zal hij de polder moeten doorkruisen. En wind was er vandaag..windkracht 6 en hoger met fikse windstoten. Om 1 uur zit ik eindelijk in mijn fietsje en rijd ik op mijn gemak boven de 35 . Als ik Wijk bij Duurstede voorbij ben krijg ik een sms van Herman: Maarn. Een kwartier later ontmoeten we elkaar in Doorn. We besluiten een bakkie te drinken in het Veerhuis bij de pont van Beusichem. Tegen de wind in gaat natuurlijk lastiger maar het valt me op hoe goed mijn scherm blijft zitten. Geen zuchtje wind in mijn gezicht en ik kan nog steeds boven de 30 blijven rijden. Volgens mij is Furious Fred hier mede debet aan. Gisteren heb ik hier mijn eerste ritje mee gereden maar toen zat er amper 5 bar lucht in. De maximale druk is 3,7 bar maar dan rijd je op een drilpudding. Op 5 bar trouwens ook nog, tijdens het fietsen voel je de staart waggelen. Zo'n brede band rijdt het mooist als hij redelijk hard is opgepompt. De band is oersterk, 127 draden per inch en superlicht: 435 gram. Geschikt voor tubeless en alleen in deze 57 versie voorzien van een raceguard antilekstrook. Ik heb al eens met de 50 versie gereden deze zomer en toen moest ik ook naar 2 bar hoger dan de max druk om hem lekker te laten rollen. Ook nu doe ik dat: bijna 6 bar. Maar dan rolt hij voortreffelijk. Ik ben erg benieuwd hoe deze band zich verhoudt tot andere 55+ banden zoals Geax en de Supermoto wat betreft rolweerstand.
De koffie werd een Affigem dubbel en tripel in Beusichem. De wind bulderde om het cafe. Om 4 uur vertrokken voor de laatste 10 kilometer en rond half 5 was ik weer thuis. De nieuwe carbon quest ziet er super mooi uit. Wit met een rode streep en er komt nog een blokjesstrook onder. Een tikkie jaloers ben ik toch wel..