Zondagochtend stond ik op met het voornemen om naar mijn moeder in Linschoten te fietsen. Echter...weer van die grote witte vlokken dwarrelend uit een grijze hemel. Al een paar dagen heb ik veel te weinig beweging gehad en voel ik me stuffed . Het zal wel de sportverslaving zijn, leven is bewegen. Dus ik besloot gewoon het dakje te monteren en te gaan. Mocht de weg te slecht worden dan keer ik gewoon om en maak er een kort rondje van.
Het zou juist een hele mooie tocht worden. Op de weg lag sneeuw, maar het was nog vers dus niet glad. Geen vastgevroren glibberige koeken. Na 2 uurtjes kwam ik al in Linschoten aan. Geen benzine gebruikt en gratis fitness. Ik ga nog aan die fiets verdienen...
Bakkie koffie, gevulde koek, kletsen, film laten zien van haar laatste achterkleinkind en om 3 uur weer in de fiets. In Montfoort heb ik nog meegedaan aan de carnavalsoptocht (ik paste er prima tussen met mijn strada) en in Vianen the long way home (supertramp) genomen via de Lekdijk naar Culemborg. Slingerend maar minder saai door de schitterende omgeving. Toch nog een lekker toggie.
Thuis gekomen gebeurde er nog iets raars. Mijn strada stond binnen stil en plotseling een luid gesis en gespetter: mijn rechtervoorband sprong spontaan lek en alle Joe's Super Smurrie spoot er uit (en dichtte niks ). Het gaatje ontstond een cm naast het ventielgat. Misschien is het velglint de oorzaak, geen idee.
85 km.
2 opmerkingen:
Hi Paul,
Een tip. Als je je foto's verkleint tot bijv. 1000 pixels breed, krijg je als je de kleine foto aanklikt een foto die je in zijn geheel kunt zien. Nu moet je scrollen om de hele foto te zien, niet ideaal.
Groeten,
Wim
Hoi Wim,
Goeie tip. Ik vroeg me al af hoe jij dat doet.
Mooi ijsverhaal trouwens van je. Ik dacht dat al het ijs al weg was..
Groet,
Paul.
Een reactie posten