oliebollentocht 2010

De laatste dinsdag van het jaar was het eindelijk weer zo ver: de kerstcalorieën kunnen eraf getrapt worden. Traditioneel staat de strada op te warmen in mijn praktijkruimte. Lekker klussen: banden nakijken, nieuw velglint monteren (eindelijk heb ik 13 mm Veloxlint te pakken), ketting smeren en de bodem schoonzuigen.

's ochtends om 6 uur op. Het is niet koud en er wordt sneeuw voorspeld: ikbesluit om het dakje mee te nemen op de staart en mijn wintervizier te gebruiken. Om tien voor 7 trek ik deur achter me dicht en precies om half acht kom ik bij de Esso in Zaltbommel aan. Even later komt Herman ook en drinken we in het warme tankstation een lekkere bak koffie met gevulde koek. Er was nog een kans dat Richard S zou komen om met ons mee te rijden. We wachten tot 8 uur en dan mogen we weer rijden. Herman trekt meteen lekker door en we tuffen boven de 30 per uur richting Heusden. De weg is voor 80 % sneeuwvrij, hier en daar is niks aan de weg gedaan en slepen we de fietsen door de sneeuw. Na Heusden rijden we via Kaatsheuvel, Waalwijk naar de start en rijden we eigelijk al het tweede deel van de route. Na de efteling is het fietspad slecht en rijden we op de autoweg, wat eigenlijk weer iets te gevaarlijk is. Gelukkig geen problemen verder, een Versatilerijder wijst ons de route langs een kanaal (sorry, naam vergeten). Om 10 voor 10 komen we aan bij de kantine. Gezellige drukte maar heel anders dan vorige 2 keer: een handjevol rijders zit aan de bar en geen tafel bezet. Was het weer dan zo slecht?? Later wordt het gelukkig toch drukker, de Belgen komen en ene Theo heeft vannacht buiten gekampeerd (klasse). Zou er nog een delegatie uit Noord Holland komen.... Nee dus. Alleen de blonde Viking zien we verschijnen. Een voordeel van de kleine groep is: we kunnen in één groep starten. Om 11 gebeurt dat. Na 10 minuten rijden krijg ik het steenkoud in mijn Strada. Niet van de wind, maar van het tempo: 22 per uur en dan nog vaak stilstaan en wachten. Het hoort bij het rijden in zo'n groep maar ik was het even vergeten. Een dik fleecevest aan, mijn dikke wanten en zo gaat het beter. De route is mooi en voor mij onbekend. Bij de oude Maas moeten we de pont op en proberen we alle velomobielen in één keer over te krijgen. Dat lukt wonderboven wonder na veel inschikken. Als je niet van krasjes op je velomobiel houdt kan je trouwens beter de volgende pont nemen. Er is nog al eens contact tussen de fietsen en niet iedereen neemt het even nauw .

Na een mooi pad langs de maas komen we aan in Heusden. Een mooi Vestingsstadje. Hier toch wat voordeel van de sneeuw want de hobbelklinkers liggen minder hoog doordat de voegen opgevuld zijn met sneeuw. Beter voor je vullingen ;-) . Lekker slippend en glijdend rijden we via een fotostop naar een marktpleintje waar alle fietsen geparkeerd worden. De laatste kilometers kreeg ik het trouwens wel warmer; ik kom amper de 22 halen. In het restaurant lekker opgewarmd en genoten van taart en 2 bakken warme chocomel (sorry Toni). Met Herman bekeken we de route terug....die route hebben we vrijwel exact gereden op de heenreis. Niet helemaal zoals het hoort maar we rijden na Heusden de maas weer over gaan op Zaltbommel aan. Overigens stond mijn rechtervoorband na de koffiepauze plat. Vandaar de grotere inspanning van de laatste paar kilomters. Kon ik meteen mijn 10sec bandewissel demonstreren: imbussleutel pakken, wielboutje losdraaien, wiel eruit, reservewiel erin, bijpompen en gáán. Toni, bedankt voor de goede organisatie ! De oliebollen komen volgend jaar wel weer ...Noord Holland?