boodschappen doen in Duitsland

Wat een schitterend weer vandaag ! Omdat er wat produkten zijn die je alleen (goedkoop) bij een Duitse Aldi kunt kopen ben ik direct na mijn werk (12.15 uur) vertrokken richting Kleve. Tricht ligt zeer centraal in Nederland, en gek genoeg is alles dichtbij. Utrecht ligt 25 km verderop, Den Bosch 30 km, Rotterdam 45 en Duitsland 65 km. Station Geldermalsen (10 minuten wandelen vanaf mijn huis) is ook een mooi spoorkruispunt: er gaat een trein naar Dordrecht, Tiel, Utrecht en Den Bosch. Genoeg reclame voor mijn dorp :). De tocht verliep zeer spoedig mede dankzij Wims schermpje. Steeds snelheden rond de 40 per uur, zowel wind mee als tegen. Wel heb ik het klittenband aan de zijkant nu een verdieping hoger gezet: tegen de rand van het instapgat. Het scherm staat nu nog mooier (vind ik). De route liep langs Tiel, Dodewaard naar Nijmegen (noordelijk van de Waal) Nadeel is dat de waaldijk nog al slingert, maar groot voordeel is dat ik nu de Nijmeegsebrug (heettie zo?) kan nemen en in oost-nijmegen uitkom. Het centrum van Nijmegen hoef ik dus niet door, gelukkig. Direct na de brug linksaf en al snel volgt het bordje: Duitsland. Gaaf! Mijn strada was nog nooit in het buitenland geweest, besef ik me nu. In Kranenburg was al een Aldi, dus ik hoefde niet verder naar Kleve. In minder dan 2 uur was ik trouwens ik Duitsland. In de Aldi heerste weer de Duitse grundlichkeit: snelle service, maar wat kijkt iedereen serieus. Valt me altijd weer op. Om half 3 reed ik alweer richting Nederland. Nog even een boodschap voor het avondeten en precies om 5 uur was ik alweer thuis. Mijn vrouw moest ontzettend lachen toen ik vertelde dat ik naar een Duitse Aldi was geweest om boodschappen te doen. Overigens nog een tip voor Gocycle-rijders: pomp de banden lekker op tot rond de 5,5 bar. Er is duidelijk minder rolweerstand voelbaar boven de 5 bar (kijk maar naar de testen van W Schermer) en het comfort is nog meer dan voldoende. Ik doe het al een half jaar zonder enkele lekke band of verbogen velgen. Gegroet!

Luchthappers en reactie

Iedereen heeft het over een slechte zomer. Geen weer om te fietsen. De "het regent bijna nooit" site moet het onderhand echt moeilijk gaan krijgen. Ik denk dat ik mijn racekap precies op het juiste moment kreeg. Als ik op buienradar veel regen zie denk ik: Yes, mooi fietsweer! Met de racekap is fietsen in de regen erg leuk geworden. Het carbon materiaal zuigt geen water op zoals bij de normale velomobielkap. Dit water rolt gewoon van de fiets af en gaat niet vervelend verdampen zoals in de stoffen kap. De enige echte beperkende factor van de racekap is de warmtestuwing en het gebrek aan ventilatie. Omdat ik erg diep in de strada zit kijk ik net boven de opstaande rand van de kap uit en als ik het vizier open zet om ventilatie te krijgen voel ik een flinke bries boven mijn hoofd en veel te weinig in mijn gezicht. Ik merkte dat als ik ter hoogte van de spiegels de kap omhoog duw, ik veel meer luchtstroom langs mijn borst en nek kreeg. Op de site van Strada 3 las ik al iets over een luchthapper. Heel simpel maar zeer doeltreffend. 2 blokjes met klittenband ter hoogte van de spiegels en klaar is kees. Op de foto zie je het resultaat. Een flinke kier. Iets wat natuurlijk weer nadeling is voor de aerodynamica van de kap, maar ik kan het vizier weer op een veel kleinere kier zetten. Misschien dat dit weer wat compenseert. Vandaag een tocht in de regen en het was echt heerlijk fris in de fiets. Soms een spatje regen door de kier, maar deze spetters bereiken mijn bril niet, de spetters die onder mijn vizier uitkomen wel. Het vizier staat nu op zo'n klein kiertje dat mijn bril droog blijft. Ook nog eens veel veiliger. Er zullen denk ik nog maar heel weinig ritten volgen zonder kap.

Reactie:

Beste Marc en anderen: op de één of andere mannier kan ik niet reageren via mijn google-account. Ik moet telkens opnieuw inloggen. Ergens zal een instelling fout staan denk ik, maar ik ben er nog niet achter welke. Daarom reageer ik maar even op deze wijze:

Gisteren ben ik in de regen dezelde brug opgereden en reed met gesloten kap naar beneden en haalde een topsnelheid van 35/uur. Daarna de kap beneden in het gras gelegd (linke soep) en opnieuw naar beneden zonder kap en haalde een max van 34 per uur. Ik heb dit maar 1 keer gedaan. Het is dan ook maar even een indicatie. De verschillen worden pas echt groot bij hogere snelheden denk ik.

Ik wist overigens niet van het bestaan van de Sinner-kap en heb de foto bekeken. Mooi ontwerp. Toch zie ik meteen al wat nadelen. Ik rijd in de winter ook graag en veel en heb juist een scherm gemaakt die de zijkanten afdicht. Zie http://paul-strada.blogspot.com/2010/12/wintervizier.html

Ooit een sneeuwbui met wind op de zijkant meegemaakt ? Ik wel. IJskoud en nat wordt je ervan. Die gaten kunnen dus beter dicht als het koud wordt. Verder zijn de vizierstijlen vooraan niet handig. Daar heb je juist zicht nodig. Wat je nodig hebt voor goede ventilatie is voldoende inlaat en uitlaat. De kap van Wim is speciaal voor de strada gemaakt en is iets gekiept waardoor ik een mooie brede luchtuitlaat achter heb. De wind gaat, zeker met luchthappers, nu langs mijn gezicht en borst naar de uitlaat achter. Ik ben zelfs bang dat bij de gaten in de zijkant deze luchtstroom verstrooid wordt. Verder is een gewichtsverschil van 400 gram best veel. Toch weer een bidon met drank extra. Ik heb nog geen beslagen vizier gehad met mijn kap en kan alles goed overzien. Ook de dode hoeken en als ik wil kan ik zelfs door de kier in de achtertunnel kijken.

Verder is een velomobielkap ook weer veilig en beschermt je tegen allerlei onheil van buitenaf: insecten, takken, stenen, sneeuwballen ;-)

Succes met je keus

Paul

schermpje 0.8 km/uur sneller bij 35 km/uur

Vandaag heb ik een uur lang heuveltraining gedaan. Brug op, 35 per uur naar beneden. Keren, weer brug op en naar beneden. Keer op keer tot ik er spierpijn van had. Ik wilde nu wel eens weten hoeveel ik harder ga met Wim's schermpje bij een snelheid van rond de 35 per uur. En telkens ging ik zonder scherm 34,2 en met scherm 35 per uur. Er zat wel eens 0,1 km/uur verschil tussen maar echt niet meer. Volgens mij is dit een erg betrouwbare meting. Steeds heb ik exact dezelfde lijn aangehouden (links langs de witte markering). Binnen 5 minuten kon ik 2 testen doen, met en zonder vizier. Factoren wind en luchtdruk kunnen binnen die tijd nog niet snel veranderen. verder blijven alle factoren gelijk. Zelfs mijn houding in de strada, de stand van de voet op het pedaal, de stand van mijn hoofd en de startsnelheid blijven gelijk. Er is boven op de brug namelijk een gootje. Daar sta ik met beide voorwielen in en ik start door daar de wielen net uit de goot te drukken. De zwaartekracht doet de rest . Wat mij betreft een prima score voor een stukje lexan. Ik zit ook nog eens uit de wind en ik kan weer Genesis luisteren en Peter Gabriel verstaan zonder teveel windgeruis. When the lamb...Lies down..

Wim Schermpje

In navolging van veel andere Bloggers zet ik hem er ook maar op: Wim's schermpje.

Het orgineel had maar 3 bevestigingspunten. 1 bevestigingspunt bovenop vind ik te weinig.

Na een proefritje bleek het scherm ook ontzettend te rammelen op klinkerweggetjes. De 2 klittenbandstrookjes bovenop de body zaten er al en wil ik houden om mijn racekap op te fixeren tijdens het uitstappen. Het schermpje zit met 4 bevestigingspunten geheel rammelvrij en strakker op de body; ik hou hem zo en vind het tot nu toe het beste schermpje. Ik heb al aardig wat geexperimenteerd met schermpjes . Vanaf 2008 rijd ik al met een schermpje bovenop de body en ik kan echt niet meer zonder. Het stellen van het scherm gaat prachtig via de klittenbandjes aan de zijkant. Wat mij betreft het ei van columbus ;-)

racekap

Om 10 voor 2 passeer ik het bord Geldermalsen. Ik kijk nog eens op mijn horloge.. 10 voor 2. Het staat er echt. Om iets voor 12 gooide ik mijn lege koffiebekertje in de vuilnisbak van een Amsterdams tankstation, liet me in mij Strada zakken, trok de nieuwe racekap over mijn hoofd en reed het fietspad op. Die kap is echt wonderbaarlijk. Zonder veel moeite rijd ik netto 35 per uur, ga er dan maar van uit dan ik met al het oponthoud (veerpont/stoplichten) steeds tegen de 40 zat. Terwijl ik toch echt 3 weken niet gefietst heb wegens vakantie en de heenrit ook al in de benen had.

Afspraak was 11 uur aan de Stadskant van de Schellingerwouderbrug. Klokke 11 uur kwam Wim Schermer aangefietst met mijn kap op zijn fiets. Net toen ik wilde vragen of hij alleen was, kwam Kees de brug afgestoven. Na wat gebabbel over banden, viziertjes en alles wat de velomobiel nog 1/10e sneller maakt hebben we de kap gepast. En hij past perfect. Mooi vlak van boven, niet te hoog en niet te laag: perfect! Rond half twaalf afscheid genomen, maar vanaf vanochtend 7 uur nog steeds geen koffie gescoord. Ik ben geen echte junk, maar 1 flinke bak moet ik toch voor elven hebben anders functioneer ik niet. Dus naar het tankstation en een lekker bakkie genomen. Na een paar kilometer wist ik dat ik verkocht was. Met een beetje druk op de pedalen blijf je al hoog in de 30 rijden. Als je stilstaat of een brug op moet gooi je het vizier helemaal open en krijg je prima ventilatie. Eigenlijk nog meer dan met een los vizier, zoals ik gewend ben. Op klinkerweggetjes is er een wel een rammel, volgens mij alleen rechtsboven. Waarschijnlijk rammelt het lexan daar tegen de carbon hoed. Moet makkelijk op te lossen zijn. Ondanks het benauwde weer geen beslagen vizier en eigenlijk had ik het helemaal niet heet. Het grappige is dat je al rijdend het vizier open kunt zetten. Je voelt dan flinke wind wat natuurlijk aangenaam is, maar de snelheid zakt direct terug (ofwel, je voelt dat je meer inspanning moet verrichten). Uiteindelijk is het laatste minder aangenaam en zet ik het vizier weer snel op een kier. Dan maar wat meer zweet maar minder inspanning is toch prettiger. Het bleef verder droog op de terugweg, dus over regen en een kap kan ik nog niks zeggen.

Door de eerste 10.000 kmgrens

Gisteren een mooi tochtje gemaakt en door de 10.000km grens gereden. Altijd een mooi moment en tijd voor een reflectie.

Mijn strada bevalt buitengewoon goed. Ik heb nog weinig tot geen schade (afkloppen ! ). Mijn fiets is steeds lekkerder gaan rijden. Vooral door het rijden op dikke GoCycles voor en een Furious Fred achter. Dit geeft goede grip, een lage rolweerstand en zeer veel comfort. Verder zijn alle rammels weg en zoef ik geruisloos over de weg. Ik ben zeer benieuwd naar de combi met Wim's racekap. Het lijkt me erg leuk om zo door de regen te rijden. Op naar de 20.000 kilometer dus!

koffiebezoekje

Vanochtend, 26 mei, ging om 4 uur de wekker. Ik heb vandaag vrij, het wordt mooi weer en ik wil kilometers maken vandaag. Bovenstaande foto's zijn allemaal voor 8 uur genomen. Om half 5 gestart en om 9 uur voer ik met de pont over het Noordzeekanaal: 100 km op de teller.

Voorbij Bakkum schakelde ik verkeerd en schoot de ketting van de voorbladen af. Een vies klusje dus, maar gelukkig duurde het oponthoud maar 5 minuten. Precies om half 11 kwam ik bij ons vakantiehuis in Schoorl aan waar mijn broer met gezin bivakkeerde. Na 2 bakken koffie, broodjes kaas, gevulde koeken en een wasbeurt liet ik me om 12 uur weer in de Strada zakken en reed ik richting Alkmaar. Er was weinig wind voorspeld, maar dat viel me toch wat tegen. Een behoorlijke bries uit het zuiden zorgde er voor dat mijn snelheid terugliep onder de 30 per uur. De 150 km in de benen zullen hier ook wel debet aan zijn. Toch maar mijn ingeknipte kap met vizier erop en daarna zoefde ik weer met 30 per uur richting Amsterdam. Ik was benieuwd naar mijn hartslag bij deze snelheid dus voelde ik in mijn hals de frequentie: 17 slagen per 10 seconden. Dus net boven de 100 slagen/minuut en dan 30 met tegenwind; dat kan alleen met een velomobiel . In Haarzuilens een lekker maltbiertje met een broodje kroket en precies rond etenstijd weer thuis. Op de koffie bij mijn broer. Het kan met zo'n fiets, ook al is de totale afstand 270 kilometer. Vandaag, een dag later, voel ik niks in mijn benen. Om 8 uur mijn eerste patient behandeld en nu, om half 12 nog zo fris als een hoentje.