Bevrijdend ritje

Beter een laat berichtje dan helemaal niet. Het is alweer een paar zaterdagen geleden dat ik met Herman samen een tochtje heb gereden. Allebei waren we nog nooit in het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek geweest. Een mooi excuus voor een lekkere rit naar de heuvelachtige grensstreek. Het was een graad of 16, eigenlijk net even te warm voor de racekap, maar Herman had mijn kap nog niet gezien dus de kap ging op de fiets. Om 9 uur vertrokken richting Tiel en op zoek naar een koffietent. Dat valt voor tiennen op zaterdag dus echt niet mee. Pas in Nijmegen zou het kunnen, maar dan konden we net zo goed even de Duitse grens over steken en in Kranenburg een konditorei op zoeken. Na een stevige apfelstrudel en 2 bakken koffie klommen we verder naar Groesbeek. Het museum was erg indrukwekkend vond ik. Een aanrader voor iedereen die van de huidige vrijheid geniet. Zo vanzelfsprekend is het niet. Rond Groesbeek is erg hard gevochten om de Waalse brug bij Nijmegen in handen te krijgen. En te houden. Bij "stem op Mussert" moet ik denken aan de angst die er nu heerst bij sommigen in Nederland.
En één van de redenen voor Duisland om een oorlog te beginnen was: een Beurskrach waardoor aandelen niks meer waard waren. Opletten dus, alhoewel het zo'n vaart niet meer zal lopen denk en hoop ik. Terug naar huis voelde ik toch dat we wind tegen hadden gehad op de heenweg. We reden nu constant boven de 40 en raceden over de Waalse dijken naar huis. Vlak voor Tiel nog een stop voor de traditionele Tripel...alleen, die hadden ze niet. Voor mij 2 dubbels dan maar en gewoon bier voor Herman. Schitterende rit met schitterend weer. Ca 150 km gereden.

Nog 1 opmerking: In Kranenburg zijn we even van het fietspad afgeschoten de rijbaan op en daar was het asfalt zo mooi dat ik de 62 aantikte. De weg was daar vlak, maar er ging een kleine afdaling aan vooraf dus ik tel hem maar niet. Let ook even op de vouwfiets uit 1942...

scherm XL en staartpuntje

2 nieuwe dingen waar ik blij mee ben: een groter scherm wat mijn gezicht helemaal uit de wind houdt en waar ik bij regen nog onderdoor kan kijken. Bevestigd op de rand waar de deksel op rust. Het scherm past zelfs ook nog op de schuimdeksel. Voordeel is dat de overgang van body naar scherm nu bijna naadloos is. Bij mooi weer is dit een goed alternatief voor de racekap.

Ten tweede heb ik een klein staartpuntje laten maken bij een stoffeerder. Het is een soort polyeter, schuimrubber dus, maar wel van zeer stevige kwaliteit. Gisteren ben ik naar de winkel gefietst, de eigenaar bekeek mijn fietst en snapte precies wat ik wilde hebben. Met mooie zaagapparatuur maakte hij snel een puntje en voor 2 euro 50 was ik klaar. Spuitbusje verf was nog duurder.

Het puntje zit met klittenband vast en blijft erg goed zitten. De brede stompe staart van de strada zorgt volgens mij voor erg veel wervelingen achter de strada en dit zog vertraagt de vaart behoorlijk. Een eerste proefritje was veelbelovend, ik kon makkelijk de 45 vasthouden. Geen bewijs, ik weet het. Voorlopig rijd ik weer erg lekker in deze zomerse herfst.

boodschappen doen in Duitsland

Wat een schitterend weer vandaag ! Omdat er wat produkten zijn die je alleen (goedkoop) bij een Duitse Aldi kunt kopen ben ik direct na mijn werk (12.15 uur) vertrokken richting Kleve. Tricht ligt zeer centraal in Nederland, en gek genoeg is alles dichtbij. Utrecht ligt 25 km verderop, Den Bosch 30 km, Rotterdam 45 en Duitsland 65 km. Station Geldermalsen (10 minuten wandelen vanaf mijn huis) is ook een mooi spoorkruispunt: er gaat een trein naar Dordrecht, Tiel, Utrecht en Den Bosch. Genoeg reclame voor mijn dorp :). De tocht verliep zeer spoedig mede dankzij Wims schermpje. Steeds snelheden rond de 40 per uur, zowel wind mee als tegen. Wel heb ik het klittenband aan de zijkant nu een verdieping hoger gezet: tegen de rand van het instapgat. Het scherm staat nu nog mooier (vind ik). De route liep langs Tiel, Dodewaard naar Nijmegen (noordelijk van de Waal) Nadeel is dat de waaldijk nog al slingert, maar groot voordeel is dat ik nu de Nijmeegsebrug (heettie zo?) kan nemen en in oost-nijmegen uitkom. Het centrum van Nijmegen hoef ik dus niet door, gelukkig. Direct na de brug linksaf en al snel volgt het bordje: Duitsland. Gaaf! Mijn strada was nog nooit in het buitenland geweest, besef ik me nu. In Kranenburg was al een Aldi, dus ik hoefde niet verder naar Kleve. In minder dan 2 uur was ik trouwens ik Duitsland. In de Aldi heerste weer de Duitse grundlichkeit: snelle service, maar wat kijkt iedereen serieus. Valt me altijd weer op. Om half 3 reed ik alweer richting Nederland. Nog even een boodschap voor het avondeten en precies om 5 uur was ik alweer thuis. Mijn vrouw moest ontzettend lachen toen ik vertelde dat ik naar een Duitse Aldi was geweest om boodschappen te doen. Overigens nog een tip voor Gocycle-rijders: pomp de banden lekker op tot rond de 5,5 bar. Er is duidelijk minder rolweerstand voelbaar boven de 5 bar (kijk maar naar de testen van W Schermer) en het comfort is nog meer dan voldoende. Ik doe het al een half jaar zonder enkele lekke band of verbogen velgen. Gegroet!

Luchthappers en reactie

Iedereen heeft het over een slechte zomer. Geen weer om te fietsen. De "het regent bijna nooit" site moet het onderhand echt moeilijk gaan krijgen. Ik denk dat ik mijn racekap precies op het juiste moment kreeg. Als ik op buienradar veel regen zie denk ik: Yes, mooi fietsweer! Met de racekap is fietsen in de regen erg leuk geworden. Het carbon materiaal zuigt geen water op zoals bij de normale velomobielkap. Dit water rolt gewoon van de fiets af en gaat niet vervelend verdampen zoals in de stoffen kap. De enige echte beperkende factor van de racekap is de warmtestuwing en het gebrek aan ventilatie. Omdat ik erg diep in de strada zit kijk ik net boven de opstaande rand van de kap uit en als ik het vizier open zet om ventilatie te krijgen voel ik een flinke bries boven mijn hoofd en veel te weinig in mijn gezicht. Ik merkte dat als ik ter hoogte van de spiegels de kap omhoog duw, ik veel meer luchtstroom langs mijn borst en nek kreeg. Op de site van Strada 3 las ik al iets over een luchthapper. Heel simpel maar zeer doeltreffend. 2 blokjes met klittenband ter hoogte van de spiegels en klaar is kees. Op de foto zie je het resultaat. Een flinke kier. Iets wat natuurlijk weer nadeling is voor de aerodynamica van de kap, maar ik kan het vizier weer op een veel kleinere kier zetten. Misschien dat dit weer wat compenseert. Vandaag een tocht in de regen en het was echt heerlijk fris in de fiets. Soms een spatje regen door de kier, maar deze spetters bereiken mijn bril niet, de spetters die onder mijn vizier uitkomen wel. Het vizier staat nu op zo'n klein kiertje dat mijn bril droog blijft. Ook nog eens veel veiliger. Er zullen denk ik nog maar heel weinig ritten volgen zonder kap.

Reactie:

Beste Marc en anderen: op de één of andere mannier kan ik niet reageren via mijn google-account. Ik moet telkens opnieuw inloggen. Ergens zal een instelling fout staan denk ik, maar ik ben er nog niet achter welke. Daarom reageer ik maar even op deze wijze:

Gisteren ben ik in de regen dezelde brug opgereden en reed met gesloten kap naar beneden en haalde een topsnelheid van 35/uur. Daarna de kap beneden in het gras gelegd (linke soep) en opnieuw naar beneden zonder kap en haalde een max van 34 per uur. Ik heb dit maar 1 keer gedaan. Het is dan ook maar even een indicatie. De verschillen worden pas echt groot bij hogere snelheden denk ik.

Ik wist overigens niet van het bestaan van de Sinner-kap en heb de foto bekeken. Mooi ontwerp. Toch zie ik meteen al wat nadelen. Ik rijd in de winter ook graag en veel en heb juist een scherm gemaakt die de zijkanten afdicht. Zie http://paul-strada.blogspot.com/2010/12/wintervizier.html

Ooit een sneeuwbui met wind op de zijkant meegemaakt ? Ik wel. IJskoud en nat wordt je ervan. Die gaten kunnen dus beter dicht als het koud wordt. Verder zijn de vizierstijlen vooraan niet handig. Daar heb je juist zicht nodig. Wat je nodig hebt voor goede ventilatie is voldoende inlaat en uitlaat. De kap van Wim is speciaal voor de strada gemaakt en is iets gekiept waardoor ik een mooie brede luchtuitlaat achter heb. De wind gaat, zeker met luchthappers, nu langs mijn gezicht en borst naar de uitlaat achter. Ik ben zelfs bang dat bij de gaten in de zijkant deze luchtstroom verstrooid wordt. Verder is een gewichtsverschil van 400 gram best veel. Toch weer een bidon met drank extra. Ik heb nog geen beslagen vizier gehad met mijn kap en kan alles goed overzien. Ook de dode hoeken en als ik wil kan ik zelfs door de kier in de achtertunnel kijken.

Verder is een velomobielkap ook weer veilig en beschermt je tegen allerlei onheil van buitenaf: insecten, takken, stenen, sneeuwballen ;-)

Succes met je keus

Paul

schermpje 0.8 km/uur sneller bij 35 km/uur

Vandaag heb ik een uur lang heuveltraining gedaan. Brug op, 35 per uur naar beneden. Keren, weer brug op en naar beneden. Keer op keer tot ik er spierpijn van had. Ik wilde nu wel eens weten hoeveel ik harder ga met Wim's schermpje bij een snelheid van rond de 35 per uur. En telkens ging ik zonder scherm 34,2 en met scherm 35 per uur. Er zat wel eens 0,1 km/uur verschil tussen maar echt niet meer. Volgens mij is dit een erg betrouwbare meting. Steeds heb ik exact dezelfde lijn aangehouden (links langs de witte markering). Binnen 5 minuten kon ik 2 testen doen, met en zonder vizier. Factoren wind en luchtdruk kunnen binnen die tijd nog niet snel veranderen. verder blijven alle factoren gelijk. Zelfs mijn houding in de strada, de stand van de voet op het pedaal, de stand van mijn hoofd en de startsnelheid blijven gelijk. Er is boven op de brug namelijk een gootje. Daar sta ik met beide voorwielen in en ik start door daar de wielen net uit de goot te drukken. De zwaartekracht doet de rest . Wat mij betreft een prima score voor een stukje lexan. Ik zit ook nog eens uit de wind en ik kan weer Genesis luisteren en Peter Gabriel verstaan zonder teveel windgeruis. When the lamb...Lies down..

Wim Schermpje

In navolging van veel andere Bloggers zet ik hem er ook maar op: Wim's schermpje.

Het orgineel had maar 3 bevestigingspunten. 1 bevestigingspunt bovenop vind ik te weinig.

Na een proefritje bleek het scherm ook ontzettend te rammelen op klinkerweggetjes. De 2 klittenbandstrookjes bovenop de body zaten er al en wil ik houden om mijn racekap op te fixeren tijdens het uitstappen. Het schermpje zit met 4 bevestigingspunten geheel rammelvrij en strakker op de body; ik hou hem zo en vind het tot nu toe het beste schermpje. Ik heb al aardig wat geexperimenteerd met schermpjes . Vanaf 2008 rijd ik al met een schermpje bovenop de body en ik kan echt niet meer zonder. Het stellen van het scherm gaat prachtig via de klittenbandjes aan de zijkant. Wat mij betreft het ei van columbus ;-)

racekap

Om 10 voor 2 passeer ik het bord Geldermalsen. Ik kijk nog eens op mijn horloge.. 10 voor 2. Het staat er echt. Om iets voor 12 gooide ik mijn lege koffiebekertje in de vuilnisbak van een Amsterdams tankstation, liet me in mij Strada zakken, trok de nieuwe racekap over mijn hoofd en reed het fietspad op. Die kap is echt wonderbaarlijk. Zonder veel moeite rijd ik netto 35 per uur, ga er dan maar van uit dan ik met al het oponthoud (veerpont/stoplichten) steeds tegen de 40 zat. Terwijl ik toch echt 3 weken niet gefietst heb wegens vakantie en de heenrit ook al in de benen had.

Afspraak was 11 uur aan de Stadskant van de Schellingerwouderbrug. Klokke 11 uur kwam Wim Schermer aangefietst met mijn kap op zijn fiets. Net toen ik wilde vragen of hij alleen was, kwam Kees de brug afgestoven. Na wat gebabbel over banden, viziertjes en alles wat de velomobiel nog 1/10e sneller maakt hebben we de kap gepast. En hij past perfect. Mooi vlak van boven, niet te hoog en niet te laag: perfect! Rond half twaalf afscheid genomen, maar vanaf vanochtend 7 uur nog steeds geen koffie gescoord. Ik ben geen echte junk, maar 1 flinke bak moet ik toch voor elven hebben anders functioneer ik niet. Dus naar het tankstation en een lekker bakkie genomen. Na een paar kilometer wist ik dat ik verkocht was. Met een beetje druk op de pedalen blijf je al hoog in de 30 rijden. Als je stilstaat of een brug op moet gooi je het vizier helemaal open en krijg je prima ventilatie. Eigenlijk nog meer dan met een los vizier, zoals ik gewend ben. Op klinkerweggetjes is er een wel een rammel, volgens mij alleen rechtsboven. Waarschijnlijk rammelt het lexan daar tegen de carbon hoed. Moet makkelijk op te lossen zijn. Ondanks het benauwde weer geen beslagen vizier en eigenlijk had ik het helemaal niet heet. Het grappige is dat je al rijdend het vizier open kunt zetten. Je voelt dan flinke wind wat natuurlijk aangenaam is, maar de snelheid zakt direct terug (ofwel, je voelt dat je meer inspanning moet verrichten). Uiteindelijk is het laatste minder aangenaam en zet ik het vizier weer snel op een kier. Dan maar wat meer zweet maar minder inspanning is toch prettiger. Het bleef verder droog op de terugweg, dus over regen en een kap kan ik nog niks zeggen.