Stradastaart

De stompe brede staart van de Strada blijft me bezighouden. Dat ding werkt als een remparachute, daar hoef ik geen test met draadjes wol voor te doen. Met een stukje schuimrubber heb ik al eens wat geprobeerd maar dat was toch niet effectief genoeg.

Na wat passen en meten met een oud dun stuk Lexan blijkt er wat aardigs te maken te zijn.

Het voordeel van Lexan is dat het transparant is, dus de achterlamp met de brede reflectiestrook blijft goed zichtbaar. Bij een bouwmarkt wat stevig transparant tape gescoord en plakken maar. De staart volgt goed de lastige vorm het uiteinde van de strada.

Vandaag een tocht van 80 km met veel wind, maar de staart blijft onwrikbaar op zijn plekkie.

Hopelijk een blijvertje, deze stradaart.

2 maal Dronten

Afgelopen 2 weken stonden vooral in het teken van mijn knieen. Wat betreft het fietsen dan.

Zaterdag 2 weken terug ben ik met Herman de Ridder, mijn trouwe velomobielmaatje, naar Dronten gefietst. Eigenlijk voor niet veel bijzonders: een paar nieuwe bandjes en de speling van het stuur nakijken. O ja, nog een reden: ik wilde de Quest XS even proberen. Ik zit op de kritische lengte, 1.80 m , en misschien zou het wat voor me zijn. Ik gleed er eigenlijk makkelijk in, maar stootte al snel met mijn knie tegen de carrosserie. Mm...daar heb ik met mijn strada nooit last van. Tijdens het fietsen stootte ik overal tegenaan met mijn schoenen, ik zat erg hoog (niet aerodynamisch) en kwam al snel tot de beslissing da di um nie ga worre (kijk, ik kom wel uit de betuwe hé) . Dat geknoei met gesloten wielkasten heb ik ook geen zin in, evenals de aanschaf van een nieuwe racekap (instapgat kleiner). Niet doen dus. Eva liet een paar mooie elleboogsteunen zien die ze in mijn Strada heeft geplakt. Perfect hoor. Ik kan nu al niet meer zonder. Om een uur of 1 weer vertrokken maar na 5 km voelde ik mijn knieen al. Vooral de gestootte linkerknie. In Zeewolde ben ik gestopt. Ik kom mijn knie niet meer ronddraaien, of ik nu kracht zette of niet. Met 15 km per uur verder gefietst tot Amersfoort. Daar is Herman op mijn verzoek verder gereden naar huis. Ik heb lang gepauzeerd en ben tergend langzaam naar huis gereden. Je moet wel heel boedhistisch zijn om lachend schoolkinderen voorbij te laten gaan, but I tried. Rond 8 uur (7 uur over 100 km !!! ) kwam ik eindelijk thuis.

Ruim een week later, woensdag 7 december om precies te zijn, waren mijn knieen weer prima in orde en ben ik weer naar Dronten gereden. Om 6 uur weg in donker. Het zou gaan stormen, hagelen en onweren maar ik heb er om gelachen; ik heb immers een velomobielkap! Wat een ideaal ding is dat toch. Wim en Jan, nogmaals dank ! Rond half 11 kwam ik weer in Dronten aan en werd mijn strada onder handen genomen: korte 155 mm cranks er in, trapas 1,5 cm naar voren en klaar. Half 12 kon ik weer vertrekken en het zou spannend worden want ik had windkracht 5 a 6 tegen. Gelukkig had ik geen centje pijn meer in de knieen dankzij de korte cranks. Ik schakel nu meer heupspieren in want ik had na afloop ongelofelijke pijn in mijn kont. Alles beter dan pijn in mijn knie. Ik ben weer 400 km verder en maak met veel plezier mijn rondjes in de betuwe. Helaas geen oliebollentocht dit jaar. Precies die dag komt onze vriend Ruud uit Canada op bezoek...dat wordt dus niks.

Bevrijdend ritje

Beter een laat berichtje dan helemaal niet. Het is alweer een paar zaterdagen geleden dat ik met Herman samen een tochtje heb gereden. Allebei waren we nog nooit in het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek geweest. Een mooi excuus voor een lekkere rit naar de heuvelachtige grensstreek. Het was een graad of 16, eigenlijk net even te warm voor de racekap, maar Herman had mijn kap nog niet gezien dus de kap ging op de fiets. Om 9 uur vertrokken richting Tiel en op zoek naar een koffietent. Dat valt voor tiennen op zaterdag dus echt niet mee. Pas in Nijmegen zou het kunnen, maar dan konden we net zo goed even de Duitse grens over steken en in Kranenburg een konditorei op zoeken. Na een stevige apfelstrudel en 2 bakken koffie klommen we verder naar Groesbeek. Het museum was erg indrukwekkend vond ik. Een aanrader voor iedereen die van de huidige vrijheid geniet. Zo vanzelfsprekend is het niet. Rond Groesbeek is erg hard gevochten om de Waalse brug bij Nijmegen in handen te krijgen. En te houden. Bij "stem op Mussert" moet ik denken aan de angst die er nu heerst bij sommigen in Nederland.
En één van de redenen voor Duisland om een oorlog te beginnen was: een Beurskrach waardoor aandelen niks meer waard waren. Opletten dus, alhoewel het zo'n vaart niet meer zal lopen denk en hoop ik. Terug naar huis voelde ik toch dat we wind tegen hadden gehad op de heenweg. We reden nu constant boven de 40 en raceden over de Waalse dijken naar huis. Vlak voor Tiel nog een stop voor de traditionele Tripel...alleen, die hadden ze niet. Voor mij 2 dubbels dan maar en gewoon bier voor Herman. Schitterende rit met schitterend weer. Ca 150 km gereden.

Nog 1 opmerking: In Kranenburg zijn we even van het fietspad afgeschoten de rijbaan op en daar was het asfalt zo mooi dat ik de 62 aantikte. De weg was daar vlak, maar er ging een kleine afdaling aan vooraf dus ik tel hem maar niet. Let ook even op de vouwfiets uit 1942...

scherm XL en staartpuntje

2 nieuwe dingen waar ik blij mee ben: een groter scherm wat mijn gezicht helemaal uit de wind houdt en waar ik bij regen nog onderdoor kan kijken. Bevestigd op de rand waar de deksel op rust. Het scherm past zelfs ook nog op de schuimdeksel. Voordeel is dat de overgang van body naar scherm nu bijna naadloos is. Bij mooi weer is dit een goed alternatief voor de racekap.

Ten tweede heb ik een klein staartpuntje laten maken bij een stoffeerder. Het is een soort polyeter, schuimrubber dus, maar wel van zeer stevige kwaliteit. Gisteren ben ik naar de winkel gefietst, de eigenaar bekeek mijn fietst en snapte precies wat ik wilde hebben. Met mooie zaagapparatuur maakte hij snel een puntje en voor 2 euro 50 was ik klaar. Spuitbusje verf was nog duurder.

Het puntje zit met klittenband vast en blijft erg goed zitten. De brede stompe staart van de strada zorgt volgens mij voor erg veel wervelingen achter de strada en dit zog vertraagt de vaart behoorlijk. Een eerste proefritje was veelbelovend, ik kon makkelijk de 45 vasthouden. Geen bewijs, ik weet het. Voorlopig rijd ik weer erg lekker in deze zomerse herfst.

boodschappen doen in Duitsland

Wat een schitterend weer vandaag ! Omdat er wat produkten zijn die je alleen (goedkoop) bij een Duitse Aldi kunt kopen ben ik direct na mijn werk (12.15 uur) vertrokken richting Kleve. Tricht ligt zeer centraal in Nederland, en gek genoeg is alles dichtbij. Utrecht ligt 25 km verderop, Den Bosch 30 km, Rotterdam 45 en Duitsland 65 km. Station Geldermalsen (10 minuten wandelen vanaf mijn huis) is ook een mooi spoorkruispunt: er gaat een trein naar Dordrecht, Tiel, Utrecht en Den Bosch. Genoeg reclame voor mijn dorp :). De tocht verliep zeer spoedig mede dankzij Wims schermpje. Steeds snelheden rond de 40 per uur, zowel wind mee als tegen. Wel heb ik het klittenband aan de zijkant nu een verdieping hoger gezet: tegen de rand van het instapgat. Het scherm staat nu nog mooier (vind ik). De route liep langs Tiel, Dodewaard naar Nijmegen (noordelijk van de Waal) Nadeel is dat de waaldijk nog al slingert, maar groot voordeel is dat ik nu de Nijmeegsebrug (heettie zo?) kan nemen en in oost-nijmegen uitkom. Het centrum van Nijmegen hoef ik dus niet door, gelukkig. Direct na de brug linksaf en al snel volgt het bordje: Duitsland. Gaaf! Mijn strada was nog nooit in het buitenland geweest, besef ik me nu. In Kranenburg was al een Aldi, dus ik hoefde niet verder naar Kleve. In minder dan 2 uur was ik trouwens ik Duitsland. In de Aldi heerste weer de Duitse grundlichkeit: snelle service, maar wat kijkt iedereen serieus. Valt me altijd weer op. Om half 3 reed ik alweer richting Nederland. Nog even een boodschap voor het avondeten en precies om 5 uur was ik alweer thuis. Mijn vrouw moest ontzettend lachen toen ik vertelde dat ik naar een Duitse Aldi was geweest om boodschappen te doen. Overigens nog een tip voor Gocycle-rijders: pomp de banden lekker op tot rond de 5,5 bar. Er is duidelijk minder rolweerstand voelbaar boven de 5 bar (kijk maar naar de testen van W Schermer) en het comfort is nog meer dan voldoende. Ik doe het al een half jaar zonder enkele lekke band of verbogen velgen. Gegroet!

Luchthappers en reactie

Iedereen heeft het over een slechte zomer. Geen weer om te fietsen. De "het regent bijna nooit" site moet het onderhand echt moeilijk gaan krijgen. Ik denk dat ik mijn racekap precies op het juiste moment kreeg. Als ik op buienradar veel regen zie denk ik: Yes, mooi fietsweer! Met de racekap is fietsen in de regen erg leuk geworden. Het carbon materiaal zuigt geen water op zoals bij de normale velomobielkap. Dit water rolt gewoon van de fiets af en gaat niet vervelend verdampen zoals in de stoffen kap. De enige echte beperkende factor van de racekap is de warmtestuwing en het gebrek aan ventilatie. Omdat ik erg diep in de strada zit kijk ik net boven de opstaande rand van de kap uit en als ik het vizier open zet om ventilatie te krijgen voel ik een flinke bries boven mijn hoofd en veel te weinig in mijn gezicht. Ik merkte dat als ik ter hoogte van de spiegels de kap omhoog duw, ik veel meer luchtstroom langs mijn borst en nek kreeg. Op de site van Strada 3 las ik al iets over een luchthapper. Heel simpel maar zeer doeltreffend. 2 blokjes met klittenband ter hoogte van de spiegels en klaar is kees. Op de foto zie je het resultaat. Een flinke kier. Iets wat natuurlijk weer nadeling is voor de aerodynamica van de kap, maar ik kan het vizier weer op een veel kleinere kier zetten. Misschien dat dit weer wat compenseert. Vandaag een tocht in de regen en het was echt heerlijk fris in de fiets. Soms een spatje regen door de kier, maar deze spetters bereiken mijn bril niet, de spetters die onder mijn vizier uitkomen wel. Het vizier staat nu op zo'n klein kiertje dat mijn bril droog blijft. Ook nog eens veel veiliger. Er zullen denk ik nog maar heel weinig ritten volgen zonder kap.

Reactie:

Beste Marc en anderen: op de één of andere mannier kan ik niet reageren via mijn google-account. Ik moet telkens opnieuw inloggen. Ergens zal een instelling fout staan denk ik, maar ik ben er nog niet achter welke. Daarom reageer ik maar even op deze wijze:

Gisteren ben ik in de regen dezelde brug opgereden en reed met gesloten kap naar beneden en haalde een topsnelheid van 35/uur. Daarna de kap beneden in het gras gelegd (linke soep) en opnieuw naar beneden zonder kap en haalde een max van 34 per uur. Ik heb dit maar 1 keer gedaan. Het is dan ook maar even een indicatie. De verschillen worden pas echt groot bij hogere snelheden denk ik.

Ik wist overigens niet van het bestaan van de Sinner-kap en heb de foto bekeken. Mooi ontwerp. Toch zie ik meteen al wat nadelen. Ik rijd in de winter ook graag en veel en heb juist een scherm gemaakt die de zijkanten afdicht. Zie http://paul-strada.blogspot.com/2010/12/wintervizier.html

Ooit een sneeuwbui met wind op de zijkant meegemaakt ? Ik wel. IJskoud en nat wordt je ervan. Die gaten kunnen dus beter dicht als het koud wordt. Verder zijn de vizierstijlen vooraan niet handig. Daar heb je juist zicht nodig. Wat je nodig hebt voor goede ventilatie is voldoende inlaat en uitlaat. De kap van Wim is speciaal voor de strada gemaakt en is iets gekiept waardoor ik een mooie brede luchtuitlaat achter heb. De wind gaat, zeker met luchthappers, nu langs mijn gezicht en borst naar de uitlaat achter. Ik ben zelfs bang dat bij de gaten in de zijkant deze luchtstroom verstrooid wordt. Verder is een gewichtsverschil van 400 gram best veel. Toch weer een bidon met drank extra. Ik heb nog geen beslagen vizier gehad met mijn kap en kan alles goed overzien. Ook de dode hoeken en als ik wil kan ik zelfs door de kier in de achtertunnel kijken.

Verder is een velomobielkap ook weer veilig en beschermt je tegen allerlei onheil van buitenaf: insecten, takken, stenen, sneeuwballen ;-)

Succes met je keus

Paul

schermpje 0.8 km/uur sneller bij 35 km/uur

Vandaag heb ik een uur lang heuveltraining gedaan. Brug op, 35 per uur naar beneden. Keren, weer brug op en naar beneden. Keer op keer tot ik er spierpijn van had. Ik wilde nu wel eens weten hoeveel ik harder ga met Wim's schermpje bij een snelheid van rond de 35 per uur. En telkens ging ik zonder scherm 34,2 en met scherm 35 per uur. Er zat wel eens 0,1 km/uur verschil tussen maar echt niet meer. Volgens mij is dit een erg betrouwbare meting. Steeds heb ik exact dezelfde lijn aangehouden (links langs de witte markering). Binnen 5 minuten kon ik 2 testen doen, met en zonder vizier. Factoren wind en luchtdruk kunnen binnen die tijd nog niet snel veranderen. verder blijven alle factoren gelijk. Zelfs mijn houding in de strada, de stand van de voet op het pedaal, de stand van mijn hoofd en de startsnelheid blijven gelijk. Er is boven op de brug namelijk een gootje. Daar sta ik met beide voorwielen in en ik start door daar de wielen net uit de goot te drukken. De zwaartekracht doet de rest . Wat mij betreft een prima score voor een stukje lexan. Ik zit ook nog eens uit de wind en ik kan weer Genesis luisteren en Peter Gabriel verstaan zonder teveel windgeruis. When the lamb...Lies down..