Barre wintertocht christmas eve 2009

Vandaag ruilt Herman zijn witte Quest in voor een nieuwe gele en zal daarmee de allernieuwste Quest berijden tijdens de oliebollentocht. Ik heb besloten mee te gaan als de omstandigheden voor fietsers op de weg tenmiste redelijk zijn. Om half 7 vertekken we vanuit Tricht. Het is flink koud...een paar graden onder 0. Mijn ruitje slaat direct aan en bevriest. Gelukkig kan ik er makkelijk overheen kijken. De eerste 30 km zie ik als test. Geen glijpartijen, dan ga ik door. Alles valt gelukkig mee, alleen bij Doorn moeten we van het fietspad af en rijden we door richting Maarn over de autoweg. Ik heb een route gedownload van de fietsersbond, modus makkelijk doorrijden. Toch slaat de route vlak voor amersfoort af en gaat het bos in. Helaas blijkt later, want de weg is slecht. Ik kan niet lekker in een spoor blijven want mijn wielen staan toch wat breder dan bij de Quest. Met 1 wiel steeds in een vastgevroren sneeuwrand rijdt niet echt lekker. Net voorbij Amersfoort nemen we koffie en appelgebak met slagroom in een truckerscafé. De jas van Herman blijkt een beetje een discutabel kleurtje te hebben gekregen. Als we kijken in zijn Quest blijkt zijn favoriete energiedrank op de bodem van de Quest te liggen: chocolademelk ! Helaas werkt zijn Quest niet als tampon (bijnaam van zijn fiets) en is Herman een kwartier aan het deppen met tissues. Ik wacht ongeduldig in mijn strada en kijk op mijn horloge: 9 uur. Afgesproken tijd van 11 uur gaan we nooit halen zo. Overmacht natuurlijk want zijn quest moet schoon verkocht worden. Vanaf nu zal het echt een puinhoop worden. We proberen een oude route op te pikken door Holkerveen heen, maar deze is dichtgesneeuwd. Stilstaan-vragen-rondjes rijden-Garmin instellen. Batterijen in Garmin (nieuw vanmorgen geplaatst) zijn leeg. Reserve....vergeten. We nemen een route door Nijkerk heen en zien uiteindelijk de brug opdoemen gelukkig. We hopen dat de fietspaden in de polder goed zijn. Op de brug komen we een Quest tegen. Toeter- en lichtjesgroet...geen idee wie dat was. Het fietspad langs het Nuldernauw wat de fietserbond adviseert is onbegaanbaar. We zien normale bewegwijzeringsborden naar Dronten en beluiten die te volgen..nog 32 km. Langs Zeewolde. Het tempo zit er weer aardig in. Herman kan makkelijk 30 + halen maar ik kan niet harder dan 29 helaas. Wil je vanaf hier naar Dronten dan moet je een brug over de Hoge Vaart richting Biddinghuizen hebben. De N302 is autoweg dus we moeten nu over het fietspad en.. niet geveegd, niet gestrooid. We duwen de velomobielen de brug op. Proberen door de sneeuw te rijden maar het is echt onmogelijk. We moeten de fietsen door de sneeuw duwen, 1,5 km lang. Mijn vrouw belt met Ymte en zegt dat we nog wel een uurtje bezig zijn. De Duitser die de fiets van Herman koopt is al lang aanwezig en zal helaas nog even moeten wachten. Voor mijn gevoel zijn we uren aan het ploegen door de sneeuw. Het zal in totaal een half ur geweest zijn denk ik, maar het kostte ontzettend veel kracht. Eenmaal weer op de weg nemen we een wijs besluit zal later blijken: we komen op de vogelweg: een gewone voorrangsweg waarop je evt met de velomobiel mag rijden. Het fietspad ernaast is ook schoon. Mijn inwendige accu is leeg..ik haal nog net de 27 per uur maar harder gaat niet. Herman rijdt voor en de afstand tussen ons wordt langzaam groter. Ik bel hem op en raad hem aan vol gas te geven zodat zijn koper niet nog langer hoedft te wachten. Ik rijd met 22 per uur achter hem aan en peins over de terugweg. Ik moet er niet aan denken om terug te rijden. Hotel - trein ?? Om 12.45 kom ik bij Velomobiel.nl aan. De Duitse koper is al druk met zijn nieuwe Quest en is zeer tevreden...terecht want de witte tampon is nog geen jaar oud, ziet er als nieuw uit en rijdt uitstekend. Allert zet mijn fiets op de lift en gaat kijken waarom mijn wielen zo graag naar rechts willen. En waar zit de rammel. Alles wordt nagekeken maar er is niet veel te vinden. Het linkerwiel wordt anders ingesteld en de fiets wordt weer goedgekeurd. Ymte vraagt aan ons of we misschien tot voorbij Utrecht met hem mee willen rijden. Hij moet naar Schoonhoven en wil best 2 velomobielen op het dak meenemen. Ontzettend aardig en we stemmen meteen in. Rond 4 uur worden de velomobielen opgeladen en rijden met zijn gezin richting Utrecht: de service van Velomobiel.nl is ongekend ;-)

Om 6 uur rijden we door Hagestein. Bekend terrein voor mij. Om 7 uur thuis en 130 km op de teller. Maar wel 130 hele zware. Thuis geniet ik van de warmte, gezelligheid en donkere abdij-biertjes. Wat een dag...!!!