Fort Vuren en weer lek

Op zaterdag, 23 januari, hebben Astrid, Herman en ik weer eens ouderwets afgesproken bij het mooie gemeentehuis van Neerijnen . Een bonte stoet is dat altijd want we presteren het altijd om in 3 verschillende velomobielen te rijden. Had ik de vorige keer nog een Quest, nu rijdt Herman in een Quest (was toen een limit) en nu rijd ik in een Strada. Astrid wist een mooie route langs de waal naar fort Vuren. De waal richting Tiel ken ik goed, deze kant is mij nog redelijk onbekend. Het is een mooi en rustig gebied over redelijk nieuwe (en hopelijk sterke) dijken. De weg slingert enorm maar de vergezichten maken alles goed. Vlak voor onze koffiepauze in Fort Vuren had ik moeite om de 25 per uur vast te houden. Aangekomen bij het kleine, gezellige restaurantje voelde ik aan mijn band en ja hoor: zacht en dus weer lek. Daar gaat mijn grenzeloos vertrouwen in de Perfect Moiree: Al twee keer lek binnen 1000 km. Daar moet ik toch wat op verzinnen. Binnen in het restaurant van fort Vuren brandde de houtkachel gezellig en waren we de enige gasten. Een praatgrage waard heette ons welkom en vond onze fietsen zeer bijzonder. Als het weer beter zou zijn wilde hij ons wel op de foto zetten. Vooral de blauwe versatile trok zijn aandacht (terecht trouwens). Terwijl Astrid en Herman erwtesoep aten verwisselde ik in de kou mijn band (verschil moet er zijn ;-) ) . Daarna overgevaren met Pontje Brakel en terug via een voor mij volkomen onbekende weg naar Zaltbommel. We reden door een mooi natuurgebied met veel watervogels.

In de periode hierna viel er maar weinig te fietsen. Veel sneeuw en ijzel maakte het vrijwel onmogelijk om lekker te fietsen. Wachten op beter weer dus !