Terug naar Tricht

Na een erg gezellige familiedag (zaterdag) in ons vakantiehuis in Schoorl sliep ik nog één nachtje on my own (wat een stilte als je een gezin met 4 kids gewend bent ! ) en stond ik om 9 uur op. Inpakken, beetje schoonmaken en om half 11 reed ik alweer. Deze keer eens geluk: de wind was gedraaid en waaide uit noordelijke richting: precies goed ! Het was zondagmorgen en de wielrenners waren weer ontwaakt. Via Bergen naar Bakkum en Castricum. Mooie rechte wegen en in Noord Holland scheen wel de zon!! Ik volgde de route van de fietsersbond op mijn GPS. Rond spaarnwoude wist de routeplanner een mooi pad door het bos. Leuk om eens een andere route te rijden. Pontje over het Noordzee-kanaal en op naar Bovenkerk. De planner wist een vervelende route langs de Poel. Eigenlijk wel mooi maar er werd veel gewerkt aan die weg. Dus veel extra zoekwerk. De snelheid ging er ook aardig uit. De strada kreeg ik niet meer boven de

30 . In Bovenkerk bij een tankstation 2 goeie bakken koffie genomen en even in de rechter voorband geknepen. Halfvol ! Dat betekent dat Joe's antilekvloeistof zijn werk goed gedaan heeft. Bijpompen naar 6 bar en het lek is weer gerepareerd. Toch wel makkelijk spul.

Na Bovenkerk ging ik vroeger altijd via Uithoorn en Mijdrecht naar Wilnis. Vandaag koos ik voor de fietsersbondplanner en reed ik naar Nes aan de Amstel. Kronkel de kronkel langs de Amstel en bij Nes aan de Amstel een kabelpontje. Een stel vrouwelijke wandelaars keken naar mijn fiets en moesten ineens ontzettend lachen. "Jullie lachen me toch niet uit hé " vroeg ik ook lachend. "Nee, hoor.. de fiets is heel mooi maar die voetjes die eronder uit komen; dat ziet er zo grappig uit". Nog even de Flinstones erbij gehaald natuurlijk. Om 2 uur reed ik de pont af en maakte ik een beetje haast: ik wilde om 3 uur thee drinken bij mijn Moeder in Linschoten en rond half 6 thuis zijn want we hadden nog een eet-afspraak bij vrienden in Tricht. Voorbij Wilnis stond er ineens bij iedere rotonde politie en was de autoweg afgezet. Ik begreep van een toeschouwer dat de wielerronde van het groene hart elk moment voorbij zou komen. Even stoppen en een plaatje gemaakt:

Naar kamerik kon ik nog dik in de 40 blijven rijden en konden wielrenners mijn wiel niet houden, wat ze ook probeerden. Ongelooflijk eigenlijk; fiets van 35 kilo vol met kleding, slaapzak, eten, reservewiel, dakje ,al ruim 100 km in de benen en die racefietsers moeten het laten afweten.

Om 3 uur een bakkie thee bij mijn moeder, kletspraatje over het weer en meer van dat soort dingen, en om 4 uur weer gestart voor de laatste 40 km . Het ging erg lekker. Op het fietspad van Culemborg naar Tricht nog even alles uit de kast en kon ik nog een 52 op de fietscomputer toveren. Om kwart over 5 was ik thuis en smaakte het koude pilsje hemels.

145 km

Naar Schoorl

Vrijdag vertrok ik om 11 uur uit Tricht. Het zou een bijzonder leuke tocht worden. Eindbestemming: Schoorl. Na een paar schitterende dagen was het vandaag helaas miezerig en koud. Er was regen voorspeld en ik had al flink wat bagage bij me ivm 2 overnachtingen dus ik heb mijn dakje maar achterstevoren op de bult bevestigd. Dat bleef prima zitten, ondanks pittige windvlagen. Vanaf Schalkwijk heb ik het Amsterdam-Rijnkanaal gevolgd richting Driemond. In Kanaleneiland (Utrecht) herkende ik de weg nog van de oliebollentocht. Vrij snel was ik Utrecht weer uit en rond kwart voor één riep ik Marcel op, die paraat stond in Driemond om mij tegemoet te rijden. De wind was behoorlijk, maar gelukkig zuidwest dus ik kon aardig tempo maken. Was het nou suggestie of zorgt het dakje voor een betere aerodynamica ? Ik kon in ieder geval makkelijk de 40 houden en dat is toch echt wel eens anders. Iets onder Amsterdam kwam ik Beekie tegen. Lekker dat ik even niet meer op de route hoefde te letten. Beekie loodste mij feilloos door Amsterdam. Dat gaat dus echt op zijn Beekies: midden op de trambaan. Luid toeterend. Opzij opzij opzij.... Nooit onder de 20. Of soms toch wel ;-) . Langs het Leidseplein naar het station en vandaar richting de pont over het IJ naar Zaanstad.





Na wat gekronkel ivm wegomleggingen rond Zaanstad konden we weer snelheid maken richting de Woude



Met wind in de rug bleven we goed in de 40 rijden en volgens mij was het iets voor half 4 toen we de Woude bereikten. Onderweg was ik koffieloos gebleven (gek, bijna geen tankstation tegengekomen) dus de koffie bij Wim Schermer (wie kent hem niet) smaakte verrukkelijk. Wim woont echt magnifiek. Omgeven door water in een schitterende woning. En natuurlijk ging het over banden, GPS, rammels, lagers en kettinggeleiding. Om iets na vieren moest ik echt weer weg want ik wilde rond half 6 in ons vakantiehuisje zitten. Dus afscheid genomen van Marcel en Wim en een mooi fietspad gepakt naar Alkmaar. Ik ken die weg nog uit mijn bukperiode. Ik haatte die lange weg met maar één bocht. Nu raffel ik die weg in no time af en voor ik het weet sta ik midden in Alkmaar. Daar giet het trouwens . Gelukkig heb ik mijn dakje niet voor niks meegenomen. Omdraaien dat dak en ik reed kurkdroog naar Schoorl. Altijd leuk om de file-rijdende auto's met een gangetje van 40 in te halen. Om half 6 is mijn doel bereikt: Schoorl !

En weer plat

Heb ik geluk of heb ik pech, ik weet het niet. Voor de tweede maal klapt mijn band terwijl de strada gewoon thuis stil staat. En voor de tweede maal zit er een gat net naast mijn ventiel. Geen gedoe onderweg is mijn geluk, de pech is dat ik dit probleem snel moet oplossen.

Naast het ventiel zie ik twee bobbels zitten in de binnenband. Slappe plekken in de binnenband veroorzaakt door een waardeloos velglint. Ik ben nooit gecharmeerd geweest van rubberen elastische velglinten. Iedere racefietser weet dat een katoenen velox '"Jante" velglint beter is. Deze kan hogere drukken verdragen. Die rubberen gevallen kunnen in de kliko. Goed voor een stadfiets maar niet voor een Strada of Quest. Omdat mijn binnenband vol zit met Joe's super Smurrie wil ik hem proberen te redden en plak een plakker over een groot deel rondom het ventiel. En ik rijd snel naar de plaatselijke fietsenboer die gelukkig nog wat mooi Velox velglint heeft. Helaas is het wat aan de brede kant maar volgens mij maakt dit niet veel uit. Het lint zit vooral rondom het ventielgat veel mooier en heeft daar geen scherpe randen. De oude binnenband blijkt echter niet meer te redden: de witte vloeistof zorgt er denk ik voor dat de solutie niet meer optimaal werkt en de plakker blijft niet meer zitten. Een nieuwe binnenband dus, 6 bar erin .. en verder inpakken voor de tocht van morgen. Om 10 uur vertrek ik naar de provincie met de meeste velomobielen en velomobielrijders: Noord-Holland en wel Schoorl. Rond 1 uur vangt Superbeekie mij ergens op in de buurt van Abcoude en "loost" mij door of langs Amsterdam. Zal mij benieuwen of ik een beetje in de buurt van hem kan blijven. Zaterdag knappen we met de familie in Schoorl een vakantiehuisje op en zondag weer terug.

Strada zomerklaar

Weer volledig zomerklaar gemaakt: Wielkasten schoon. Remhevels in het vet. Bouten etc een beschermend laagje vet en de carrosserie in de was. Al het winterzout is er weer af. Zo moet het maar weer weer een jaartje kunnen zonder pekel op straat !

Definitief geen Quest

Sinds oktober 2008 stond ik op de wachtlijst voor een Quest, en gisteren op nummer 51. Ik wilde even afwachten of de strada goed bevalt voordat ik die wachtlijst wilde verlaten. Gisteren toch maar een mailtje naar Ymte en nu schuift iedereen onder mij een plekkie op.. Geen Quest voor mij meer. Ruim een jaar heb ik met een quest gereden dus ik kan de twee fietsen aardig met elkaar vergelijken. De voordelen van de Strada tov de Quest:

* Kleinere draaicirkel
* Stabieler doordat de wielen schuin staan/ breder spoor
* Mogelijkheid voor brede voorbanden waardoor meer comfort en minder rolweerstand
* Makkelijker onderhoud veerpoten/remmen/wielen voor
* Makkelijker te stallen / korter
* Sneller........ tot 35 per uur ** en berg-op.
* Snelle bandenwissel met resevewiel mogelijk
* Persoonlijk: ik vind de Strada mooier

Nadelen Strada tov Quest:

* Lagere topsnelheid (vanaf 35 per uur wint de Quest het)
* Iets minder bagageruimte

** Het item snelheid is een gevoelig punt voor velomobielers. Meestal wordt er gezegd dat de Quest sneller is. Het is maar hoe je het bekijkt; Omdat de Strada lichter is en de rolweerstand minder is én omdat je met volle snelheid door scherpe bochten kunt (denk aan cyclevisionparcours 1-uurstijdrit 2009) durf ik te zeggen dat de strada de snellere fiets is tot 35 per uur. Over het getal 35 kun je twisten, maar velomobiel gebruikt zelf bij de omschrijving van de strada dit omslagpunt. De Quest is een racemonster vanaf die snelheid. Vind ik dat erg ? Nee, ik heb zondag jl tegen een felle oostenwind makkelijk de 30 vastgehouden en spartelende wielrenners ingehaald. Wind mee reed ik tegen de 50 en kon er ook niemand in mijn wiel blijven.

In 2011 dus weer een Strada voor mij ;-)

Rammelprobleem opgelost

Vanaf de eerste meter die ik gefietst heb met de strada hoorde ik een rammelend getinkel achter in de strada. Eindelijk ben ik er gisteren achtergekomen wat het is. De derailleurkabel (en niét de remkabel ;-) ) loopt langs de schokbreker achter en als hij slap staat rammelt hij tegen die buis wat een rinkelend geluid geeft. Vastgezet met een tiewrap en de strada is nu echt stil.


Verder weinig gefietst deze week omdat we een weekje met de kids naar de moezel zijn geweest. Heerlijke vakantie, daarom maar eens 2 foto's zonder fiets erop ;-)