oliebollentocht 2009

Dit jaar was de oliebollentocht op 28 dec, een maandag. Om 6 uur ging de wekker, vroeg op, want we moesten de groep Belgen loodsen naar de start in Utrecht. Het weer was mooi droog. Vanaf kwart voor 7 zat ik warm ingepakt op een stoel naast de strada met een telefoon in de hand. Herman en Jan hadden de Belgen opgevangen in een tankstation in Zaltbommel en ik wachtte op het telefoontje van Herman ten teken dat ik kon gaan rijden. Om 7 uur toch Herman maar even gebeld en sms gestuurd. Geen antwoord. Kwart over 7 bellen: niks. Uiteindelijk belde Herman mijn huistelefoon. Hij had al wat smsjes naar mij gestuurd maar bij mij was niks aangekomen. Ze stonden al in Meteren.... Dus ik als een gek in de fiets en we ontmoettten elkaar in Geldermalsen. Vandaar snel naar Culemborg gereden en bij de veerpont kennis gemaakt. Jonathan, Jan, Tihamer, Teun en Rudi. Leuk koppeltje zo met veel verschillende velomobielen en al (!) twee strada's (en later zou er nog een oranje strada aansluiten). In een mooi gelijkmatig tempo reden we probleemloos naar de start in Utrecht overvecht waar om iets over half tien aankwamen. Een uurtje om bij te komen, op te warmen en koffie te drinken. Een gezellige drukte in de kantine en dé gelegenheid om eens kennis te maken met mensen die ik alleen van het internet ken. Leuk om het gezicht er eens bij te zien en een echte stem te horen. Hier en daar een hand gedrukt en het maar over één onderwerp gehad: velomobielen. Om half elf moest onze groep starten. Nog best link om door zo'n drukke stad te rijden en bij veel kruispunten door rood te rijden. Met dank aan de helden die dwars op de weg parkeerden om de automobilisten te laten stoppen. Een nadeel van het rijden op een doordeweeksedag trouwens; er was deze dag best veel verkeer op de weg. Mensen die werken en ergens op tijd willen en moeten zijn. Geef mij maar een rustige zondag zoals vorig jaar. Na een pauze bij de Dom waar mijn vrouw en kinderen ons begroetten en veel foto's gemaakt werden richting Rivierenwijk. Hier heb ik als fysiotherapeut 10 jaar gewerkt en ken ik de omgeving goed. Leuk om daar weer eens doorheen te rijden. Langs het Amsterdam Rijnkanaal richting de Meern en via kruip door/sluip door weggetjes naar Haarzuilens. Wij zaten waarschijnlijk in de warme chocolademelkhoek, de koffiekan bleef halverwege ergens steken denk ik ;-) maar alles smaakte prima. Alle lekkebandenrijders daarna voorbijgevlogen en voordat ik het wist was de tocht al ten einde. Mooie tocht, mooi weer, gezellig, lekkere oliebollen, gewoon volgend jaar weer !

Barre wintertocht christmas eve 2009

Vandaag ruilt Herman zijn witte Quest in voor een nieuwe gele en zal daarmee de allernieuwste Quest berijden tijdens de oliebollentocht. Ik heb besloten mee te gaan als de omstandigheden voor fietsers op de weg tenmiste redelijk zijn. Om half 7 vertekken we vanuit Tricht. Het is flink koud...een paar graden onder 0. Mijn ruitje slaat direct aan en bevriest. Gelukkig kan ik er makkelijk overheen kijken. De eerste 30 km zie ik als test. Geen glijpartijen, dan ga ik door. Alles valt gelukkig mee, alleen bij Doorn moeten we van het fietspad af en rijden we door richting Maarn over de autoweg. Ik heb een route gedownload van de fietsersbond, modus makkelijk doorrijden. Toch slaat de route vlak voor amersfoort af en gaat het bos in. Helaas blijkt later, want de weg is slecht. Ik kan niet lekker in een spoor blijven want mijn wielen staan toch wat breder dan bij de Quest. Met 1 wiel steeds in een vastgevroren sneeuwrand rijdt niet echt lekker. Net voorbij Amersfoort nemen we koffie en appelgebak met slagroom in een truckerscafé. De jas van Herman blijkt een beetje een discutabel kleurtje te hebben gekregen. Als we kijken in zijn Quest blijkt zijn favoriete energiedrank op de bodem van de Quest te liggen: chocolademelk ! Helaas werkt zijn Quest niet als tampon (bijnaam van zijn fiets) en is Herman een kwartier aan het deppen met tissues. Ik wacht ongeduldig in mijn strada en kijk op mijn horloge: 9 uur. Afgesproken tijd van 11 uur gaan we nooit halen zo. Overmacht natuurlijk want zijn quest moet schoon verkocht worden. Vanaf nu zal het echt een puinhoop worden. We proberen een oude route op te pikken door Holkerveen heen, maar deze is dichtgesneeuwd. Stilstaan-vragen-rondjes rijden-Garmin instellen. Batterijen in Garmin (nieuw vanmorgen geplaatst) zijn leeg. Reserve....vergeten. We nemen een route door Nijkerk heen en zien uiteindelijk de brug opdoemen gelukkig. We hopen dat de fietspaden in de polder goed zijn. Op de brug komen we een Quest tegen. Toeter- en lichtjesgroet...geen idee wie dat was. Het fietspad langs het Nuldernauw wat de fietserbond adviseert is onbegaanbaar. We zien normale bewegwijzeringsborden naar Dronten en beluiten die te volgen..nog 32 km. Langs Zeewolde. Het tempo zit er weer aardig in. Herman kan makkelijk 30 + halen maar ik kan niet harder dan 29 helaas. Wil je vanaf hier naar Dronten dan moet je een brug over de Hoge Vaart richting Biddinghuizen hebben. De N302 is autoweg dus we moeten nu over het fietspad en.. niet geveegd, niet gestrooid. We duwen de velomobielen de brug op. Proberen door de sneeuw te rijden maar het is echt onmogelijk. We moeten de fietsen door de sneeuw duwen, 1,5 km lang. Mijn vrouw belt met Ymte en zegt dat we nog wel een uurtje bezig zijn. De Duitser die de fiets van Herman koopt is al lang aanwezig en zal helaas nog even moeten wachten. Voor mijn gevoel zijn we uren aan het ploegen door de sneeuw. Het zal in totaal een half ur geweest zijn denk ik, maar het kostte ontzettend veel kracht. Eenmaal weer op de weg nemen we een wijs besluit zal later blijken: we komen op de vogelweg: een gewone voorrangsweg waarop je evt met de velomobiel mag rijden. Het fietspad ernaast is ook schoon. Mijn inwendige accu is leeg..ik haal nog net de 27 per uur maar harder gaat niet. Herman rijdt voor en de afstand tussen ons wordt langzaam groter. Ik bel hem op en raad hem aan vol gas te geven zodat zijn koper niet nog langer hoedft te wachten. Ik rijd met 22 per uur achter hem aan en peins over de terugweg. Ik moet er niet aan denken om terug te rijden. Hotel - trein ?? Om 12.45 kom ik bij Velomobiel.nl aan. De Duitse koper is al druk met zijn nieuwe Quest en is zeer tevreden...terecht want de witte tampon is nog geen jaar oud, ziet er als nieuw uit en rijdt uitstekend. Allert zet mijn fiets op de lift en gaat kijken waarom mijn wielen zo graag naar rechts willen. En waar zit de rammel. Alles wordt nagekeken maar er is niet veel te vinden. Het linkerwiel wordt anders ingesteld en de fiets wordt weer goedgekeurd. Ymte vraagt aan ons of we misschien tot voorbij Utrecht met hem mee willen rijden. Hij moet naar Schoonhoven en wil best 2 velomobielen op het dak meenemen. Ontzettend aardig en we stemmen meteen in. Rond 4 uur worden de velomobielen opgeladen en rijden met zijn gezin richting Utrecht: de service van Velomobiel.nl is ongekend ;-)

Om 6 uur rijden we door Hagestein. Bekend terrein voor mij. Om 7 uur thuis en 130 km op de teller. Maar wel 130 hele zware. Thuis geniet ik van de warmte, gezelligheid en donkere abdij-biertjes. Wat een dag...!!!

Beurt en een nieuwe Quest

Mijn Strada staat warm te worden in de berging naast mijn praktijk. Herman krijgt een nieuwe Quest en na enige aarzeling heb ik besloten om morgen met hem mee te rijden naar Dronten. Dat wordt dan een rit van totaal 200 km. Soort elfstedentocht dus. Morgen om 6 uur weg. Het zal me benieuwen hoe de wegen zijn. Er ligt nog veel sneeuw op de weg, alhoewel het vandaag flink dooit. Vannacht wordt er echter weer matige vorst voorspeld...wordt het een glijpartij? Afwachten maar, we hopen rond half elf in Dronten aan te komen. Mijn fiets krijgt een 1000-km beurtje. Beetje nakijken alles. Versnellingen lopen niet zo lekker als in het begin, er zit een rammel achterin alhoewel die wel weer eens verdwenen zou kunnen zijn want ik viste net een moer uit de kettinggoot. Maar waar komt die moer vandaan...? Grootste euvel is dat mijn Strada vanaf de eerste kilometer erg graag naar rechts wil. Laat ik het stuur even rustig op mijn buik liggen, zit ik meteen in de rechter-berm. Onrustig dus. En volgens mij kost het tegensturen weer wat energie en snelheid. Zometeen route importeren in de Garmin. Brillen, wanten, dassen bij elkaar zoeken en wat voedsel inslaan. We hopen op een mooie rit !

sneller met een schermpje ?

Klopt het dat je met een scherm aerodynamischer bent en dus bij 25+ snelheden harder gaat? Vandaag een poging om dat te testen. Bij Wadenoyen ligt een brug over de A15 waar ik tijdens wat bandentesten een jaar geleden steeds rond de 30 reed tijdens een (passieve) afdaling. Vandaag weinig of geen wind dus ik waag een poging. Ik wil de strada testen zonder schuimkap, met schuimkap, met schuimkap en scherm en tenslotte met ventilatiekap en scherm.

De brug:

Test 1: Zonder kap. Eigenlijk een nul meting.

Ik haal een snelheid van 31,5 km/uur maximaal en kom tot 670 meter

Test 2: met schuimkap:

Ik haal een snelheid van 32 km/uur en kom tot 680 meter

Test 3: schuimkap met verstile schermpje:

snelheid 32,5 km/uur en 688 meter ver

Laatste test: ventilatiekap met scherm

snelheid 32,5 per uur en afstand ook 688 meter .

Tijdens alle testen heb ik op dezelfde manier in de fiets gezeten: achterover, relaxed, hoofd tegen schuimkussen op de bult. Hierbij zit ik redelijk achter het ruitje en kan ik er niet overheen kijken.

Hier staat de strada bij het verste punt: 688 meter. Stokje staat in de berm geprikt:

Tijdens test 1 (zonder kap) voelde ik de wind behoorlijk in mijn gezicht waaien vanaf 25 km/uur. Bewijs geleverd? Ik denk het wel. Voor de zekerheid reed ik nog één keer zonder kap naar beneden en tot mijn tevredenheid kwam ik weer bij stokje 1 uit: 670 meter. De omstandigheden zijn niet veranderd. Tijdens mijn vorige test met de quest (http://paulusquest.blogspot.com/2009/02/bandentest.html ) merkte ik ook al een verschil van 15 meter tussen rechtop zitten in de fiets of ontspannen liggen achter een schermpje (scherm stond toen vóór het instapgat).

Conclusie: bij snelheden rond de 30 per uur ga je ongeveer 1 km per uur sneller met versatile scherm tov geen kap. (en je rolt 18 meter verder ). Dat verschil zal steeds groter worden naarmate je harder gaat. Een blijvertje voor mij...dat scherm!

naar de start van de oliebollentocht

28 december 2009 is het weer zo ver: oliebollentocht! En dit keer in de stad die ik goed ken: Utrecht. Beetje thuiswedstrijd dus. We zouden er op goed geluk op 28 december naar toe kunnen fietsen ware het niet dat we een groepje zuiderburen de weg willen wijzen naar de start. De route moet dus liefst kort en snel zijn en gaat van Zaltbommel naar de Floridadreef in Utrecht overvecht. Precies om 10 uur bellen Herman en Astrid bij mijn huis aan en kunnen we vertrekken. Na een paar kilometer komen we er achter dat we de Nederlandse vlag vertegenwoordigen. Rode strada -witte Quest - Blauwe Versatile. We kunnen zo aan het defile langs het paleis meedoen op 30 april . . . We volgen een snel fietspad langs het spoor naar Utrecht en komen al snel bij de pont in Culemborg aan. Na een praatje met de voorzitter van de oldtimer autoclub (leuke fietsen maar jullie moeten er een vlag opzetten) varen we over. Via Schalkwijk komen we aan in Houten zuid. Meestal volg ik hier het fietspad ten westen van het spoor tot het rond. Maar er is zoveel verbouwd dat we al snel tot de conclusie komen dat dit niet de juiste route is. Zig-zag rijden we door Houten, dit kost veel te veel tijd. Brug over de A 27 bij Utrecht Lunetten:

Vlak na het nemen van deze foto vraag ik aan Herman of hij even naar mijn linker voorwiel kan kijken; ik rijd erg zwaar. Je buitenband ligt er af, is zijn antwoord. Fietsen is leuk maar niks is erger dan in de regen een band verwisselen.

Gelukkig helpt Astrid met het maken van foto's ;-) en Herman met het pompen van mijn band. Dat kan hij erg goed. Zelfs zo goed dat de binnenband het niet meer aankan en met een harde knal ontploft. Talkpoeder stuift om Herman heen en de band ziet er nu zo uit:

Vast ergens een knik of zo. Maar ik ben Astrid en Herman zeer dankbaar want ze hadden nog een smalle binnenband en buitenband voor mij. Dit avontuurtje kostte toch weer een minuut of 20. Dus snel weer warm rijden in die heerlijke fietsen. Bij de pelikaanstraat kwamen we Utrecht binnen en ik dacht via de Maliesingel, langs het spoorwegmuseum naar de Berenkuil te rijden. Maar ook langs deze route werd te veel gewerkt en was het wegdek bar slecht. Dat moet terug anders. Via de FC Donderstraat naar de Kardinaal de Jongweg en zo kwamen we bij Tuincentrum Overvecht. Vanaf dit punt loopt er een snel fietspad naar de Floridadreef; de start:

Het was inmiddels kwart over 12. H en A hadden al drie uur gereden. We besloten terug de route te volgens van de Fietsersbond welke ik opgeslagen had in de GPS. Vanaf de berenkuil volgden we nu een weg langs het Wilhelminapark, langs het Galgenwaard stadion , Boerderij Merenveld en we gingen nu oostelijk om Houten heen via een gloednieuw fietspad door de polder. Deze route is veel sneller, weinig stoplichten en minder gekronkel. Om half 4 nam ik afscheid van Herman en Astrid. Over 2 weken nog maar eens kijken of het nog sneller kan..

Gebruikerservaring Strada

Op www.ligfiets.net is een rubriek waarin gebruikers van hun fiets een recentie kunnen schrijven. De strada werd nog niet beschreven dus hier mijn verslagje:

Sinds 5 weken ben ik in het bezit van Strada 5. Voor mij is het de perfecte velomobiel. Hij is relatief licht in gewicht en daardoor trekt hij zeer rap op. Ik heb een jaar met een Quest gereden dus ik kan de 2 fietsen met elkaar vergelijken. De open wielkasten geven de gelegenheid om dikke 47 mm perfect moirees te monteren. Daarvoor krijg je veel comfort, weinig rolweerstand (zie metingen Wim Schermer) en een korte draaicirkel. De body is tegenwoordig gemaakt van een mengsel van polyester en carbon waardoor je niet meer zo angstig hoeft te zijn voor barsten en deuken als je op het materiaal drukt. Dan de snelheid.. Zoals al gezegd; deze fiets trekt snel op en tot de 30 per uur merk ik geen verschil met de Quest. Sterker nog, ik heb soms het gevoel bijna weerstandsloos te trappen, zo makkelijk gaat het. Daarna merk je dat de echte topsnelheden van de Quest minder makkelijk (of niet) te bereiken zijn. Langdurig 45 rijden is er niet bij. Overigens heb ik de 50 al eens aangetikt (geen wind, vlakke weg) Wil je dat wel: kies dan een Quest. Dan moet je wel langdurig meer dan 200 watt kunnen trappen( en dat is dus niet mijn ding). Ik heb gekozen voor een Velomobiel-dakje (aanrader), claxon, knipperlichten, twee buitenspiegels en keramische lagers. Ik ben zeer gelukkig met deze fiets en mijn volgende zal dan ook weer een strada worden.

dakje stormvast

Tijdens mijn laatste paar ritten waaide en regende het flink. Net als bij mijn vorige velomobiel (giraffe-Quest) is de standaard klittenband bevestiging van het versatile-dakje onvoldoende om een flinke windvlaag te weerstaan. De fabrikant van die dakjes zou toch eens moeten luisteren naar alle velomobilisten die hun dakje met extra klittenband/drukknopen/lussen etc aan het verstevigen zijn. Standaard af-fabriek zit er aan weerskanten een smal lusje klittenband. Volstrekt onvoldoende. Een leuk klusje voor een regenachtige woensdagochtend dus. Gelukkig is het heel simpel om zonder extra klittenband toch een stormvaste verbinding te maken.

De lussen moeten op 2 plekken doorgeknipt worden zodat je één lange strook krijgt:

Vervolgens heb ik 1 deel vastgenaaid aan het dakje richting het midden. Het buitenste flapje moet een flapje blijven. Het klittenband op de bult moet natuurlijk vervangen worden door een veel langer stuk. Het dakje zit nu zó vast dat ik de Strada via het dakje omver kan trekken.

Het zit ook zo vast dat ik zittend in de strada het dakje niet meer los kan duwen zoals vroeger. Die zij-flappen moeten eerst los. Daarom heb ik een klein stukje klittenband aan het uiteinde van de flap vastgenaaid zodat ik het flapje als een lus weer kan terugvouwen. Bij weinig wind geeft dit meer dan voldoende "kleefkracht" :

Woensdagmiddag en vandaag heb ik het dakje uitgeprobeerd. Vooral vandaag was er veel wind en (gelukkig) ook veel regen. Het dakje geeft in de stormstand geen krimp meer. Zit muurvast. Een prettig idee. Als fysiotherapeut in de eerste lijn moet ik veel bij mensen aan huis werken en rijd ik van huis naar huis. Prettig dus om iedere keer droog in en uit te stappen. Verder vind ik ook dat ik een voorbeeldfunctie heb: er moet meer bewogen worden. Dat hoeft helemaal niet met dure fitness-apparaten maar kan ook prima (of zelfs beter nog) met een fiets. En met mijn velomobiel dus ook nog droog ;-)

Land van Maas en Waal

Vandaag stond er een rit met Herman de Ridder op het programma. Wij zouden aan de voor mij nog redelijk onbekende zuidkant van de Waal een ritje maken. Herman wist wel een mooi rondje. Nou heb ik vrijwel altijd wel zin in zo'n rit maar toen ik vanochtend opstond wilde ik eigenlijk meteen weer naar bed. De avond ervoor had ik met Tessa, mijn vrouw, gegeten in Restaurant "de Vuursche" op de Lage Vuursche. Het restaurant wordt beheerd door een vriend van ons en hij zou ons eens lekker verrassen. Dat hebben we geweten: ganzenlever, bloedworst, gamba's, hazenrug en nog veel meer exclusieve lekkernijen en alles ging vergezeld met grote glazen wijn. En dat terwijl wij normaal minimaal vlees eten. Ik zal het verder kort houden: het was heerlijk maar we zaten propvol en hadden ietsjes teveel wijn op. Aanrader trouwens, geweldig goed restaurant met koninklijke uitstraling terwijl Jan en alleman welkom is. Om half 9 zat ik dus op de fiets en ik merkte dat nog niet alle alcohol uit mijn lijf was en boven de 30 kwamen alle wildsmaken weer omhoog. Om 9 uur ontmoette ik Herman op de Zaltbommelse brug met z'n Quest. We reden door de smalle straatjes van Zaltbommel naar de Dijk en gingen daarna richting Brakel en slot Loevestein. Na 2 km zag Herman op buienradar (wat een luxe!) dat er een flinke bui aankwam. Dakje erop en verder. Maar het ging voor geen meter. Als ik boven de 30 kwam kwamen er golven van misselijkheid omhoog. Na 20 kilometr heb ik maar opgebiecht wat er gebeurd was en dat het vandaag echt niks zou worden. Het weer werd er ook niet beter op en we besloten er maar een kort rondje van 40 km van te maken en bij Herman op te drogen en lekker koffie te drinken. Paar foto's:








De schuur van Herman met 3 verschillende velomobielen. Leuk voor het ligfietskwartet ;-)




Stom trouwens..ik zie nu dat ik mijn wieldoekje links vergeten ben te monteren. Ik leg hem altijd aan dat wiel op slot. Ik denk dat nij een velomobiel met open wielkast nog best wat snelheid scheelt. Wie weet had ik Herman dan best bij kunnen houden (niet dus).

Linschoten

Zondag maar eens op de koffie bij mijn moeder in Linschoten. Zij is 88 jaar en woont nog zelfstandig. Ze wilde graag een nieuwe portable Radio/CD-speler. Ik heb deze zaterdag gekocht en de doos met inhoud past gelukkig prima in de strada. Om half 12 vertrokken. Het weer was schitterend (in Noord-Holland de hele dag mist begreep ik), vrijwel windstil en een felle zon. Beetje winters karakter want het beetje wind wat er was kwam uit het oosten. Leuke schaduwfoto:



Om half één kwam ik aan. 40 km in anderhalf uur is voor mij prima. De rit ging heerlijk ontspannen met een snelheid net in de 30 per uur. In Vianen is een stuk klinkerweg waar ik met de Quest altijd een verselijk kabaal maakte en stuiterend over de weg ging. Met de Strada hoor ik hier bijna niks meer van, een verademing dus. Die dikke banden doen hun werk goed. De radio werd goedgekeurd, 2 bakken koffie werden genuttigd en de gevulde koek moet weer voldoende energie geven voor de terugreis. Om 3 uur terug en weer over de Viaanse brug over de lek:



Zon in de rug bij Hagestein:



Dankzij de inspanning van de locale fietsersbond is er tegenwoordig een schitterend snel fietspad evenwijdig aan de spoorlijn Culemborg-Geldermalsen gekomen. Er was alleen wat zijwind, ik voelde me nog goed dus ik wilde de strada nog eens testen op zijn topsnelheid. Verscholen achter mijn windschermpje haalde ik nu een snelheid van 50 per uur. Bij 8 graden geen slecht resultaat.
Totaal heb ik nu 362 km gereden en ik begin goed te wennen aan deze fiets.

ruit en dak

Gisteren maar eens werk gemaakt van mijn windschermpje. Bij de Giraffe-Quest had ik het ruitje net voor het instapgat gemonteerd (op de carrosserie dus). Om over het ruitje te kunnen kijken (wat moet want het ruitje kan ondoorzichtig worden bij regen/damp) moet je dan erg veel materiaal wegknippen. Het ruitje wordt erg laag wat te weinig aerodynamisch voordeel geeft. Eén schuimkap (ik heb er 2 gekocht) heb ik weer ingeknipt voor meer ventilatie. Voor het verlengde ventilatiegat heb ik het schermpje met korte schroeven vastgezet:



Met dakje:


Vooraanzicht: voldoende zicht tussen de ruitjes:

Zo stap je makkelijk in en klap je het deksel en dakje naar beneden:

Opbergen van het deksel en dakje (in blauw foudraal), stoel kan nu probleemloos naar beneden:

Voordelen van dit systeem:

* je fietst met voldoende ventilatie. Zweet kan goed verdampen en verdwijnt veel makkelijker uit de cabine. Frisser gevoel en geen beslagen bril als je stilstaat voor een stoplicht na inspanning.

* Je kunt over het ruitje heen kijken, net zoals bij de normale schuimkap.

* Bril blijft nagenoeg spettervrij, zelfs bij flinke regen. Af en toe glipt er een druppel door..

* Schuimkap met windscherm kan ook bij warm weer gebruikt worden, dit in tegenstelling tot de normale kap, die al gauw veel te warm is.

* Alles is makkelijk op te bergen in de fiets.

* Geen gaten in de body

Nadelen:

* Je kunt de fiets nu niet goed afsluiten, daarvoor heb je de normale kap met deksel nodig. Met dakje blijft de cabine wel droog als je fiets even moet parkeren.

* Een groter scherm dichterbij waar je doorheen moet kijken geeft een betere aerodynamica.

tochtje waal

Zondag maar eens een tochtje over de waaldijk. Perfecte weg voor een velomobiel. Altijd wind, weinig of geen zijwegen, mooie vergezichten en weinig verkeer. Mijn strada rijdt echt heerlijk! Wat een comfort geven die dikke banden. En de stoel zit comfortabel. Ik heb de stoel een cm omhoog gezet en maximaal naar achteren. Ik kan nu het schuim op de bult gebruiken als hoofdsteun. Verder moet ik altijd lachen om die claxon... bekenden en onbekenden die mij groeten groet ik altijd terug met een korte druk op de claxon. Wat ik wel merk is dat mijn hoge topsnelheid van de Quest verdwenen is. Tot 35 per uur merk ik geen verschil. Als ik dan echt kracht ga zetten en hogere vermogens ga trappen ben ik gewend om 47 af te lezen op mijn teller. 40 staat er dan. Ook prima hoor.. ik wist het toen ik deze fiets bestelde. Ymte vertelde me dat de strada ongeveer 8 % minder snel gaat. Lag mijn top op 52 bij de Quest, dan ga ik met de strada 46. Ben benieuwd ! Verder mis ik mijn ruitje, ofwel windscherm. Leuk testje om het effect te zien is om je hand zoals op de foto op de rand van het gat te leggen:





Wat ik direct merk is minder herrie rond mijn hoofd en ik vermoed een betere aerodynamica. Minder wind in je gezicht is prettig dus ik ga weer aan de gang met een ruitje! Nog wat plaatjes:


Navigatie, telefoon en I-pod gewoon weer met klittenband. Wat zou je tobben ??

Mooie lucht en fiets: