maandag 28 december 2009

oliebollentocht 2009



















Dit jaar was de oliebollentocht op 28 dec, een maandag. Om 6 uur ging de wekker, vroeg op, want we moesten de groep Belgen loodsen naar de start in Utrecht. Het weer was mooi droog. Vanaf kwart voor 7 zat ik warm ingepakt op een stoel naast de strada met een telefoon in de hand. Herman en Jan hadden de Belgen opgevangen in een tankstation in Zaltbommel en ik wachtte op het telefoontje van Herman ten teken dat ik kon gaan rijden. Om 7 uur toch Herman maar even gebeld en sms gestuurd. Geen antwoord. Kwart over 7 bellen: niks. Uiteindelijk belde Herman mijn huistelefoon. Hij had al wat smsjes naar mij gestuurd maar bij mij was niks aangekomen. Ze stonden al in Meteren.... Dus ik als een gek in de fiets en we ontmoettten elkaar in Geldermalsen. Vandaar snel naar Culemborg gereden en bij de veerpont kennis gemaakt. Jonathan, Jan, Tihamer, Teun en Rudi. Leuk koppeltje zo met veel verschillende velomobielen en al (!) twee strada's (en later zou er nog een oranje strada aansluiten). In een mooi gelijkmatig tempo reden we probleemloos naar de start in Utrecht overvecht waar om iets over half tien aankwamen. Een uurtje om bij te komen, op te warmen en koffie te drinken. Een gezellige drukte in de kantine en dé gelegenheid om eens kennis te maken met mensen die ik alleen van het internet ken. Leuk om het gezicht er eens bij te zien en een echte stem te horen. Hier en daar een hand gedrukt en het maar over één onderwerp gehad: velomobielen. Om half elf moest onze groep starten. Nog best link om door zo'n drukke stad te rijden en bij veel kruispunten door rood te rijden. Met dank aan de helden die dwars op de weg parkeerden om de automobilisten te laten stoppen. Een nadeel van het rijden op een doordeweeksedag trouwens; er was deze dag best veel verkeer op de weg. Mensen die werken en ergens op tijd willen en moeten zijn. Geef mij maar een rustige zondag zoals vorig jaar. Na een pauze bij de Dom waar mijn vrouw en kinderen ons begroetten en veel foto's gemaakt werden richting Rivierenwijk. Hier heb ik als fysiotherapeut 10 jaar gewerkt en ken ik de omgeving goed. Leuk om daar weer eens doorheen te rijden. Langs het Amsterdam Rijnkanaal richting de Meern en via kruip door/sluip door weggetjes naar Haarzuilens. Wij zaten waarschijnlijk in de warme chocolademelkhoek, de koffiekan bleef halverwege ergens steken denk ik ;-) maar alles smaakte prima. Alle lekkebandenrijders daarna voorbijgevlogen en voordat ik het wist was de tocht al ten einde. Mooie tocht, mooi weer, gezellig, lekkere oliebollen, gewoon volgend jaar weer !

vrijdag 25 december 2009

Barre wintertocht christmas eve 2009






Vandaag ruilt Herman zijn witte Quest in voor een nieuwe gele en zal daarmee de allernieuwste Quest berijden tijdens de oliebollentocht. Ik heb besloten mee te gaan als de omstandigheden voor fietsers op de weg tenmiste redelijk zijn. Om half 7 vertekken we vanuit Tricht. Het is flink koud...een paar graden onder 0. Mijn ruitje slaat direct aan en bevriest. Gelukkig kan ik er makkelijk overheen kijken. De eerste 30 km zie ik als test. Geen glijpartijen, dan ga ik door. Alles valt gelukkig mee, alleen bij Doorn moeten we van het fietspad af en rijden we door richting Maarn over de autoweg. Ik heb een route gedownload van de fietsersbond, modus makkelijk doorrijden. Toch slaat de route vlak voor amersfoort af en gaat het bos in. Helaas blijkt later, want de weg is slecht. Ik kan niet lekker in een spoor blijven want mijn wielen staan toch wat breder dan bij de Quest. Met 1 wiel steeds in een vastgevroren sneeuwrand rijdt niet echt lekker. Net voorbij Amersfoort nemen we koffie en appelgebak met slagroom in een truckerscafé. De jas van Herman blijkt een beetje een discutabel kleurtje te hebben gekregen. Als we kijken in zijn Quest blijkt zijn favoriete energiedrank op de bodem van de Quest te liggen: chocolademelk ! Helaas werkt zijn Quest niet als tampon (bijnaam van zijn fiets) en is Herman een kwartier aan het deppen met tissues. Ik wacht ongeduldig in mijn strada en kijk op mijn horloge: 9 uur. Afgesproken tijd van 11 uur gaan we nooit halen zo. Overmacht natuurlijk want zijn quest moet schoon verkocht worden. Vanaf nu zal het echt een puinhoop worden. We proberen een oude route op te pikken door Holkerveen heen, maar deze is dichtgesneeuwd. Stilstaan-vragen-rondjes rijden-Garmin instellen. Batterijen in Garmin (nieuw vanmorgen geplaatst) zijn leeg. Reserve....vergeten. We nemen een route door Nijkerk heen en zien uiteindelijk de brug opdoemen gelukkig. We hopen dat de fietspaden in de polder goed zijn. Op de brug komen we een Quest tegen. Toeter- en lichtjesgroet...geen idee wie dat was. Het fietspad langs het Nuldernauw wat de fietserbond adviseert is onbegaanbaar. We zien normale bewegwijzeringsborden naar Dronten en beluiten die te volgen..nog 32 km. Langs Zeewolde. Het tempo zit er weer aardig in. Herman kan makkelijk 30 + halen maar ik kan niet harder dan 29 helaas. Wil je vanaf hier naar Dronten dan moet je een brug over de Hoge Vaart richting Biddinghuizen hebben. De N302 is autoweg dus we moeten nu over het fietspad en.. niet geveegd, niet gestrooid. We duwen de velomobielen de brug op. Proberen door de sneeuw te rijden maar het is echt onmogelijk. We moeten de fietsen door de sneeuw duwen, 1,5 km lang. Mijn vrouw belt met Ymte en zegt dat we nog wel een uurtje bezig zijn. De Duitser die de fiets van Herman koopt is al lang aanwezig en zal helaas nog even moeten wachten. Voor mijn gevoel zijn we uren aan het ploegen door de sneeuw. Het zal in totaal een half ur geweest zijn denk ik, maar het kostte ontzettend veel kracht. Eenmaal weer op de weg nemen we een wijs besluit zal later blijken: we komen op de vogelweg: een gewone voorrangsweg waarop je evt met de velomobiel mag rijden. Het fietspad ernaast is ook schoon. Mijn inwendige accu is leeg..ik haal nog net de 27 per uur maar harder gaat niet. Herman rijdt voor en de afstand tussen ons wordt langzaam groter. Ik bel hem op en raad hem aan vol gas te geven zodat zijn koper niet nog langer hoedft te wachten. Ik rijd met 22 per uur achter hem aan en peins over de terugweg. Ik moet er niet aan denken om terug te rijden. Hotel - trein ?? Om 12.45 kom ik bij Velomobiel.nl aan. De Duitse koper is al druk met zijn nieuwe Quest en is zeer tevreden...terecht want de witte tampon is nog geen jaar oud, ziet er als nieuw uit en rijdt uitstekend. Allert zet mijn fiets op de lift en gaat kijken waarom mijn wielen zo graag naar rechts willen. En waar zit de rammel. Alles wordt nagekeken maar er is niet veel te vinden. Het linkerwiel wordt anders ingesteld en de fiets wordt weer goedgekeurd. Ymte vraagt aan ons of we misschien tot voorbij Utrecht met hem mee willen rijden. Hij moet naar Schoonhoven en wil best 2 velomobielen op het dak meenemen. Ontzettend aardig en we stemmen meteen in. Rond 4 uur worden de velomobielen opgeladen en rijden met zijn gezin richting Utrecht: de service van Velomobiel.nl is ongekend ;-)
Om 6 uur rijden we door Hagestein. Bekend terrein voor mij. Om 7 uur thuis en 130 km op de teller. Maar wel 130 hele zware. Thuis geniet ik van de warmte, gezelligheid en donkere abdij-biertjes. Wat een dag...!!!

woensdag 23 december 2009

Beurt en een nieuwe Quest


Mijn Strada staat warm te worden in de berging naast mijn praktijk. Herman krijgt een nieuwe Quest en na enige aarzeling heb ik besloten om morgen met hem mee te rijden naar Dronten. Dat wordt dan een rit van totaal 200 km. Soort elfstedentocht dus. Morgen om 6 uur weg. Het zal me benieuwen hoe de wegen zijn. Er ligt nog veel sneeuw op de weg, alhoewel het vandaag flink dooit. Vannacht wordt er echter weer matige vorst voorspeld...wordt het een glijpartij? Afwachten maar, we hopen rond half elf in Dronten aan te komen. Mijn fiets krijgt een 1000-km beurtje. Beetje nakijken alles. Versnellingen lopen niet zo lekker als in het begin, er zit een rammel achterin alhoewel die wel weer eens verdwenen zou kunnen zijn want ik viste net een moer uit de kettinggoot. Maar waar komt die moer vandaan...? Grootste euvel is dat mijn Strada vanaf de eerste kilometer erg graag naar rechts wil. Laat ik het stuur even rustig op mijn buik liggen, zit ik meteen in de rechter-berm. Onrustig dus. En volgens mij kost het tegensturen weer wat energie en snelheid. Zometeen route importeren in de Garmin. Brillen, wanten, dassen bij elkaar zoeken en wat voedsel inslaan. We hopen op een mooie rit !

woensdag 9 december 2009

sneller met een schermpje ?






Klopt het dat je met een scherm aerodynamischer bent en dus bij 25+ snelheden harder gaat? Vandaag een poging om dat te testen. Bij Wadenoyen ligt een brug over de A15 waar ik tijdens wat bandentesten een jaar geleden steeds rond de 30 reed tijdens een (passieve) afdaling. Vandaag weinig of geen wind dus ik waag een poging. Ik wil de strada testen zonder schuimkap, met schuimkap, met schuimkap en scherm en tenslotte met ventilatiekap en scherm.
De brug:

Test 1: Zonder kap. Eigenlijk een nul meting.
Ik haal een snelheid van 31,5 km/uur maximaal en kom tot 670 meter
Test 2: met schuimkap:
Ik haal een snelheid van 32 km/uur en kom tot 680 meter


Test 3: schuimkap met verstile schermpje:
snelheid 32,5 km/uur en 688 meter ver
Laatste test: ventilatiekap met scherm
snelheid 32,5 per uur en afstand ook 688 meter .

Tijdens alle testen heb ik op dezelfde manier in de fiets gezeten: achterover, relaxed, hoofd tegen schuimkussen op de bult. Hierbij zit ik redelijk achter het ruitje en kan ik er niet overheen kijken.

Hier staat de strada bij het verste punt: 688 meter. Stokje staat in de berm geprikt:

Tijdens test 1 (zonder kap) voelde ik de wind behoorlijk in mijn gezicht waaien vanaf 25 km/uur. Bewijs geleverd? Ik denk het wel. Voor de zekerheid reed ik nog één keer zonder kap naar beneden en tot mijn tevredenheid kwam ik weer bij stokje 1 uit: 670 meter. De omstandigheden zijn niet veranderd. Tijdens mijn vorige test met de quest (http://paulusquest.blogspot.com/2009/02/bandentest.html ) merkte ik ook al een verschil van 15 meter tussen rechtop zitten in de fiets of ontspannen liggen achter een schermpje (scherm stond toen vóór het instapgat).
Conclusie: bij snelheden rond de 30 per uur ga je ongeveer 1 km per uur sneller met versatile scherm tov geen kap. (en je rolt 18 meter verder ). Dat verschil zal steeds groter worden naarmate je harder gaat. Een blijvertje voor mij...dat scherm!

dinsdag 1 december 2009

naar de start van de oliebollentocht

28 december 2009 is het weer zo ver: oliebollentocht! En dit keer in de stad die ik goed ken: Utrecht. Beetje thuiswedstrijd dus. We zouden er op goed geluk op 28 december naar toe kunnen fietsen ware het niet dat we een groepje zuiderburen de weg willen wijzen naar de start. De route moet dus liefst kort en snel zijn en gaat van Zaltbommel naar de Floridadreef in Utrecht overvecht. Precies om 10 uur bellen Herman en Astrid bij mijn huis aan en kunnen we vertrekken. Na een paar kilometer komen we er achter dat we de Nederlandse vlag vertegenwoordigen. Rode strada -witte Quest - Blauwe Versatile. We kunnen zo aan het defile langs het paleis meedoen op 30 april . . . We volgen een snel fietspad langs het spoor naar Utrecht en komen al snel bij de pont in Culemborg aan. Na een praatje met de voorzitter van de oldtimer autoclub (leuke fietsen maar jullie moeten er een vlag opzetten) varen we over. Via Schalkwijk komen we aan in Houten zuid. Meestal volg ik hier het fietspad ten westen van het spoor tot het rond. Maar er is zoveel verbouwd dat we al snel tot de conclusie komen dat dit niet de juiste route is. Zig-zag rijden we door Houten, dit kost veel te veel tijd. Brug over de A 27 bij Utrecht Lunetten:

Vlak na het nemen van deze foto vraag ik aan Herman of hij even naar mijn linker voorwiel kan kijken; ik rijd erg zwaar. Je buitenband ligt er af, is zijn antwoord. Fietsen is leuk maar niks is erger dan in de regen een band verwisselen.




Gelukkig helpt Astrid met het maken van foto's ;-) en Herman met het pompen van mijn band. Dat kan hij erg goed. Zelfs zo goed dat de binnenband het niet meer aankan en met een harde knal ontploft. Talkpoeder stuift om Herman heen en de band ziet er nu zo uit:

Vast ergens een knik of zo. Maar ik ben Astrid en Herman zeer dankbaar want ze hadden nog een smalle binnenband en buitenband voor mij. Dit avontuurtje kostte toch weer een minuut of 20. Dus snel weer warm rijden in die heerlijke fietsen. Bij de pelikaanstraat kwamen we Utrecht binnen en ik dacht via de Maliesingel, langs het spoorwegmuseum naar de Berenkuil te rijden. Maar ook langs deze route werd te veel gewerkt en was het wegdek bar slecht. Dat moet terug anders. Via de FC Donderstraat naar de Kardinaal de Jongweg en zo kwamen we bij Tuincentrum Overvecht. Vanaf dit punt loopt er een snel fietspad naar de Floridadreef; de start:



Het was inmiddels kwart over 12. H en A hadden al drie uur gereden. We besloten terug de route te volgens van de Fietsersbond welke ik opgeslagen had in de GPS. Vanaf de berenkuil volgden we nu een weg langs het Wilhelminapark, langs het Galgenwaard stadion , Boerderij Merenveld en we gingen nu oostelijk om Houten heen via een gloednieuw fietspad door de polder. Deze route is veel sneller, weinig stoplichten en minder gekronkel. Om half 4 nam ik afscheid van Herman en Astrid. Over 2 weken nog maar eens kijken of het nog sneller kan..