Op zoek naar de perfecte achterband

Kwam er maar een 26 inch GoCycle-band op de markt, dan was de keus snel gemaakt. Licht, comfortabel, sterk en snel. Voor hoef ik niet meer te zoeken, achter vind ik het nog steeds lastig om de juiste band te vinden. Momenteel heb ik de volgende banden in huis:

* Perfect Moiree 54-559
* Marathon Racer 40
* Marathon plus 40
* Sammy Slick 54
* Kojak 50
* Super Moto 60
* Furious Fred Evolution 50
* Furious Fred Raceguard 57 (besteld)
* Big Apple Balloon, 55

Een aardig rijtje zou ik zo zeggen. Vandaag heb ik bij VanTuyl in Zaltbommel de SuperMoto gekocht. Overigens samen met een bredere binnenband: Continental 47/62 - 559. Ik heb van andere fietsers al begrepen dat de schwalbe 13 (40/62) toch te smal is voor de brede banden vanaf 55-559.
Ik kan er zo al een paar schrappen uit bovenstaand lijstje. Ik ben namelijk een verwend mannetje geworden en wil alleen nog maar op brede banden rijden vanaf 50 breed. Geen gestuiter meer maar stil en vrijwel rammelvrij rijden....zoeven over de weg, heerlijk!
Verder moet de band redelijk lekvrij zijn, liefst dus een antileklaag, alhoewel ik de binnenband wel aftank met ruim 100 ml Joe's Super Sealant. Het gewicht vind ik ook belangrijk; ik kan het mis hebben maar ik voel dat ik makkelijker accelereer met een lichte achterband. Zodoende blijven er nog maar een paar kanshebbers over:

* Sammy Slick 54
* Kojak 50
* Big Apple Balloon 55
* Furious Fred Raceguard 57
en..ik twijfel aan de SuperMoto.

De SuperMoto zit nu om mijn achterwiel en geeft veel comfort omdat hij veel volume heeft. Ook wordt hij steeds als zeer snel getest. Het is echter een strandband zonder antileklaag. De wangen zijn heel soepel, maar toch voelt het loopvlak aardig stug aan. Veel taaier dan bijv de Furious Fred. Die FF valt zowiezo af want ik reed daar in de zomer te vaak mee lek.
Dinsdag krijg ik de F.F mét antileklaag en dat is de band waar ik het meest van verwacht.

De reden dat de Perfect Moiree afvalt: hij weegt bijna één kilo. Dat is twee maal zoveel als een Sammy Slick. Sammy is trouwens ook een 54 band met raceguard. Er zijn grzenzen...een kilo voor een buitenband vind ik te veel :

Hoog water

Tricht ligt tussen de Lek en de Waal in. Beide rivieren staan erg hoog. In 1995 stond het water zo hoog dat wij moesten evacueren omdat de dijken het dreigden te begeven. De afgelopen jaren zijn de dijken versterkt en verhoogd en het risico op een dijkdoorbraak is veel kleiner geworden. Het waterpeil stond een paar dagen geleden niet eens zo gek ver weg van het record van 1995 maar gelukkig zakt het water al weer. Gisteren was het een mooie dag. Zonnig en rond 2 uur dreven er donkere wolken de betuwe in. Voer voor mooie plaatjes dus. Mijn ritje ging via Buren naar Tiel en van daar volgde ik de Waaldijk tot Neerijnen. In Geldermalsen kletterde er nog een stevige regenbui op mijn pet maar toen was ik gelukkig al bijna thuis. Mooi comfortabel ritje en poe..wat rijden die GoCycles lekker.

Nieuw record

Vanochtend mijn eerste ritje met de nieuwe GoCycle bandjes. Reed ik een week geleden nog op smalle marathon racers, 40 breed en op bijna 7,5 bar, nu dus brede 50 mm Gocycles en een 54 brede Sammy Slick. Alles op 5 bar. Een verschil van dag en nacht. Stil en comfortabel. Vrijwel moeiteloos houd ik de teller boven de 30. Het is half elf en er is een flinke bries, windkracht 4 volgens buienradar. Het is erg lastig om te ''voelen'' of een band snel is, daarom ga ik maar eens naar het fietspad langs de betuwelijn tussen Geldermalsen en Tiel. Hier reed ik met mijn Strada afgelopen zomer al eens 54 en met mijn oude Giraffe-Quest een topsnelheid van 58. De weg is vlak, maar ik doe die recordpogingen wel altijd met wind mee. Nu maar weer eens een poging met dit bandenkoppel dus; ik pomp de banden nog wat voller en geef gas. Na een flinke versnelling zit ik al snel op de 49 per uur. Helaas komt er nu een scherpe slingerbocht en een viaduct...ik moet weer terug naar de 30. Na de bocht trap ik al snel weer 49 en op deze snelheid blijf ik even ''hangen'' om op adem te komen. Dan het laatste tandje zwaarder en ik trap maximaal. Ik krijg de trappers niet sneller meer rond en kijk op de teller: 56 ! Dat is voor mij een nieuw Strada-record. Wim Schermer heeft gelijk, hij zei al dat ik 2 km/uur harder zou gaan met deze banden.
Na Tiel ga ik tegen de wind in en valt het me weer op hoe makkelijk ik tegen de 30 blijf rijden. Dat kostte me een week geleden echt meer moeite. En dat is voor mij eigenlijk het belangrijkste: vrijwel moeiteloos rond de 30 blijven rijden zodat ik mijn knie kan sparen en lange afstanden kan rijden. De bocht om gaat iets zwaarder dan met smallere banden, maar hinderlijk is het niet. De Gocycles blijven voorlopig onder de Strada. Ze geven veel meer comfort en zijn sneller op glad asfalt én, heel belangrijk: op onregelmatig wegdek.

Ga Fietsen !

...ofwel: GoCycle. Een vreemd bandje, weegt niks (325 gram) en toch 50 breed. Hele soepele dunne wangen die de torsiekrachten tijdens scherpe bochten van m'n Strada moeten opvangen. Als dat maar goed gaat. Wel als hele snelle band getest door Wim Schermer. Er hang een mysterieus luchtje rond deze band. Welk fietsenmerk gaat nu z'n eigen band ontwikkelen? Ooit gehoord van een Gazelle- of Batavusband? Een gewone fietsenhandelaar weet niet waar je het over hebt als je de band noemt en zelfs de GoCycle dealers (Tromm in Amsterdam/ Bikeshop Amersfoort) begrijpen je vraag niet in één keer. Maar na veel moeite is de band besteld en geleverd in Amersfoort. Dan nog wat raars: de maximale druk is volgens de opdruk op de band 4 bar... maar kijk je op de GoCycle-site dan mag je de band niet harder oppompen dan 5,5 bar. Ik hou het maar even op 5 bar. Ymte kan hem wel en toch weer niet leveren, en hij wordt gemaakt door Vredestein. Morgen maar 'ns kijken of dit dé Strada voorband is!

Naar Dronten

De hele week heb ik al lopen dubben; ga ik zaterdag wel of niet mee naar Dronten met Herman. Zijn vriendin krijgt haar nieuwe Carbon Strada die dag. Meer dan 200 kilometer is het, ik kan last van mijn knie krijgen en de weersberichten zijn niet echt geweldig: stormachtige windstoten en regen. Wel warm, zo'n 10 graden. Maar het avontuur trekt en natuurlijk ga ik. Vrijdag nog maar eens een andere achterband proberen. De 40 marathon racer is wel snel, maar heeft weinig grip in de winter en geeft niet veel comfort. Hiervoor heb ik de Furious Fred gehad. Lekkere snelle band, maar helaas te vaak lek. Vlak voor Cycle Vision heb ik hem eraf gegooid: geen risico. Mijn oog viel pas op een vergelijkbare band: de Sammy Slick. Eeen semi-slick dus, bedoelt voor mountainbikers die veel op de verharde weg rijden. Ik neem hem in de mooie maat 54 breed. Breder geeft risico op aanlopen in de wielkast. Sammy heeft een antilekstrook en Joe Racer sealant moet de rest doen.

Zaterdagochtend 5 uur gaat de wekker. Inpakken, ontbijten en even over 6 rijd ik in het donker weg. De provinciale weg heeft heerlijk glad asfalt en er is nog geen auto te bekennen dus ik zoef over het snelle asfalt naar de pont in Beusichem die om half 7 zijn eerste afvaart heeft. Herman laat weten dat hij nu pas wegrijdt en geeft mij een voorsprong van pak 'm beet 40 minuten. Zo kan ik rustig peddelen om mijn knie te sparen. Via Doorn klimmen naar Maarn. In de afdaling 55 per uur: geweldig. Na Maarn duik ik het donkere bos in en heb ik veel aan mijn extra airstream lamp. Ik rijd ondanks de 10 graden toch met mijn wintervizier. Tijdens het klimmen begint de zijkant wat te beslaan maar verder geen centje last van condens, zelfs niet als ik door de mistflarden rijd. Voorbij Amerfoort zit Herman me al op de hielen. Bij Nijkerk de polder in richting Zeewolde. Om 8.55 sta ik voor onze favorite koffieplek: de Hema in Zeewolde. Ik zit al aan de koffie als Herman aankomt. We hebben bar veel belangstelling terwijl deze fiets hier toch in de buurt gemaakt wordt. Om half 10 weer weg en precies een uur later rijden we de fietsen de Velomobiel-werkplaats in. Het is druk, goed teken. Er worden veel fietsen verkocht. Aan mijn fiets hoeft niet veel te gebeuren: alleen even de sporing controleren en die was perfect. Mooi werk want ik had thuis de sporing al aangepast. Als de fiets van Astrid mooi op maat staat kunnen we na het middag-uur weer vertrekken. Na 200 meter is Astrid niet gerust op een aanlopend geluid van de ketting. Nu zijn we nog dichtbij dus: terug! Ymte kan niks vinden als hij trapt. Astrid gaat weer zitten en wat blijkt: de klittenbandflappen van de schoenen komen tegen de body ! De schaar erin en we gaan weer. Het zal een zware tocht worden: een harde zuidwester met flinke rukwinden hebben we tegen. Het is echt een wonder dat mijn vizier zo goed blijft zitten. Bij zijwind komt hij soms tegen mijn wang, maar ik voel daardoor ook helemaal niks van de wind. Tijdens een flinke regenbui zet ik mijn pet op en voel ik eigenlijk niks van de regen. Een dakje heb ik bij dit soort weer niet meer nodig. Totdat een flinke rukwind mijn pet meeneemt. We stoppen even maar hij vliegt al over een weiland...wie hem vindt mag hem hebben. De eerste 40 km door de polder zijn zwaar. Weer koffie bij de Hema, maar nu met 3 velomobielen. Brug op voor Nijkerk schiet de ketting er 2 keer af bij Astrid. De voorderailleur moet beter afgesteld worden denk ik. We komen niet meer boven de 25 door de felle wind. In Amersfoort begint mijn rechter knie wat te zeuren. Ik bedenk dat ik nog dubbelzijdig klittenband heb en maak er een patella-bandje van: door hem stevig nét onder mijn knieschijf vast te zetten wordt de knieschijf "gelift" en dit kan dit soort pijntjes verhelpen. En verrek...het helpt nog ook. Ik kan zelfs weer een wat zwaarder verzet rijden. Om 7 uur rijden we Tricht binnen en heeft mijn vrouw een heerlijke pan spaghetti klaar. Na een gezellige maaltijd moeten Herman en Astrid nog 13 km naar Zaltbommel en mag ik mijn dampende bad in. Klasse Astrid, dit was een al meteen een zware eerste rit maar prima uitgereden !

Nieuwjaarsrit

Het voelt altijd weer alsof alles nieuw is; zo'n eerste rit in het nieuwe jaar. Zondag 2 januari naar Linschoten, mijn moeder gelukkig nieuwjaar wensen en over Lopik weer terug. Mooie rit, 85 km en al vaak gereden. Hier en daar nog een plak sneeuw, maar voor de rest weer de zon en warmte. Tenminste, zolang ik achter mijn scherm blijf. Mijn winterviziertje is nu zo goed als af. Ik heb hem nog wat lager gemaakt en het ruitje kleeft nu aan de binnenkant en blijft perfect zitten en ook vrijwel condensvrij. Tijdens de oliebollentocht was het vochtig weer en had ik wel wat condens verwacht maar er beslaat helemaal niks.

Ik wil het vizier voor cyclevision dit jaar nog iets aerodynamischer maken dwz de hoek tov het dekje nog kleiner maken. In 2010 reed ik met 2 spiegels, een helm vol in de wind en open wielkasten 44,4 per uur tijdens de 1-uurs-tijdrit. Dit jaar wil ik de wielkasten dichttapen, dunne durano's gebruiken, spiegels weg en een aerodynamisch vizier. Het zou geweldig zijn om boven de 45 per uur te eindigen. Las ik iets op een discussielijst dat er geen mooie uitslag met een Strada gereden kan worden ?? Dat verhaaltje moet naar het rijk der fabelen !

oliebollentocht 2010

De laatste dinsdag van het jaar was het eindelijk weer zo ver: de kerstcalorieën kunnen eraf getrapt worden. Traditioneel staat de strada op te warmen in mijn praktijkruimte. Lekker klussen: banden nakijken, nieuw velglint monteren (eindelijk heb ik 13 mm Veloxlint te pakken), ketting smeren en de bodem schoonzuigen.

's ochtends om 6 uur op. Het is niet koud en er wordt sneeuw voorspeld: ikbesluit om het dakje mee te nemen op de staart en mijn wintervizier te gebruiken. Om tien voor 7 trek ik deur achter me dicht en precies om half acht kom ik bij de Esso in Zaltbommel aan. Even later komt Herman ook en drinken we in het warme tankstation een lekkere bak koffie met gevulde koek. Er was nog een kans dat Richard S zou komen om met ons mee te rijden. We wachten tot 8 uur en dan mogen we weer rijden. Herman trekt meteen lekker door en we tuffen boven de 30 per uur richting Heusden. De weg is voor 80 % sneeuwvrij, hier en daar is niks aan de weg gedaan en slepen we de fietsen door de sneeuw. Na Heusden rijden we via Kaatsheuvel, Waalwijk naar de start en rijden we eigelijk al het tweede deel van de route. Na de efteling is het fietspad slecht en rijden we op de autoweg, wat eigenlijk weer iets te gevaarlijk is. Gelukkig geen problemen verder, een Versatilerijder wijst ons de route langs een kanaal (sorry, naam vergeten). Om 10 voor 10 komen we aan bij de kantine. Gezellige drukte maar heel anders dan vorige 2 keer: een handjevol rijders zit aan de bar en geen tafel bezet. Was het weer dan zo slecht?? Later wordt het gelukkig toch drukker, de Belgen komen en ene Theo heeft vannacht buiten gekampeerd (klasse). Zou er nog een delegatie uit Noord Holland komen.... Nee dus. Alleen de blonde Viking zien we verschijnen. Een voordeel van de kleine groep is: we kunnen in één groep starten. Om 11 gebeurt dat. Na 10 minuten rijden krijg ik het steenkoud in mijn Strada. Niet van de wind, maar van het tempo: 22 per uur en dan nog vaak stilstaan en wachten. Het hoort bij het rijden in zo'n groep maar ik was het even vergeten. Een dik fleecevest aan, mijn dikke wanten en zo gaat het beter. De route is mooi en voor mij onbekend. Bij de oude Maas moeten we de pont op en proberen we alle velomobielen in één keer over te krijgen. Dat lukt wonderboven wonder na veel inschikken. Als je niet van krasjes op je velomobiel houdt kan je trouwens beter de volgende pont nemen. Er is nog al eens contact tussen de fietsen en niet iedereen neemt het even nauw .

Na een mooi pad langs de maas komen we aan in Heusden. Een mooi Vestingsstadje. Hier toch wat voordeel van de sneeuw want de hobbelklinkers liggen minder hoog doordat de voegen opgevuld zijn met sneeuw. Beter voor je vullingen ;-) . Lekker slippend en glijdend rijden we via een fotostop naar een marktpleintje waar alle fietsen geparkeerd worden. De laatste kilometers kreeg ik het trouwens wel warmer; ik kom amper de 22 halen. In het restaurant lekker opgewarmd en genoten van taart en 2 bakken warme chocomel (sorry Toni). Met Herman bekeken we de route terug....die route hebben we vrijwel exact gereden op de heenreis. Niet helemaal zoals het hoort maar we rijden na Heusden de maas weer over gaan op Zaltbommel aan. Overigens stond mijn rechtervoorband na de koffiepauze plat. Vandaar de grotere inspanning van de laatste paar kilomters. Kon ik meteen mijn 10sec bandewissel demonstreren: imbussleutel pakken, wielboutje losdraaien, wiel eruit, reservewiel erin, bijpompen en gáán. Toni, bedankt voor de goede organisatie ! De oliebollen komen volgend jaar wel weer ...Noord Holland?